Pracownia Projektowania Architektonicznego V / G, s. 102
dr inż. arch. Natalia Regimowicz, p.o. kierownika
mgr inż. arch. Jarosław Wroński
Sposób prowadzenia zajęć w Pracowni kładzie nacisk na przyjazną atmosferę studiowania, sprzyjającą intelektualnej dyskusji, wymianie doświadczeń i poszukiwań twórczych. Metodyka zajęć pozwala na identyfikację kluczowych zależności, istotnych dla kreacji dzieła architektonicznego. Ma na celu pobudzenie kreatywności i wyobraźni twórczej jako istotnego elementu twórczości architektonicznej. Szczególna uwaga jest nakierowana na oryginalność myślenia oraz na aktywizację świadomości wyobrażeniowej jako istotnego elementu tworzenia innowacyjnych rozwiązań projektowych. Metoda wpisuje się w tak zwany „sytuacyjny model kształcenia” (Situated Learning Approach) wychodząc z założenia, że wiedza zdobywana przez studentów ma charakter kontekstowy i jest zależna od sytuacji, w której jest wykorzystywana. W tym ujęciu nauka projektowania architektonicznego jest funkcją praktyki i kontekstu, w ramach którego odbywa się proces dydaktyczny. Takie podejście zachęca do świadomego wykorzystania wiedzy teoretycznej w dostosowaniu do konkretnych zadań projektowych. Metoda w oryginalny sposób wykorzystuje dorobek psychologii poznawczej i behawioralnej w nauczaniu architektury.
Program nauczania w Pracowni stosuje trzy zasady:
Studenci są zachęcani do interdyscyplinarnego podejścia do każdego problemu, poszukiwania rozwiązań nie tylko w teoretycznych, ale uczą się samodzielności, kreatywności, inwencji i odwagi w rozwiązywaniu zadań projektowych. Sposób prowadzenia zajęć kładzie na nacisk na umiejętność:
Zajęcia w Pracowni angażują studentów emocjonalnie, pobudzą ich zainteresowania i motywację, uczą samodzielnego myślenia i kreacji.
Stosowane w Pracowni systemy i techniki aktywizujące studentów to między innymi: