V Pracownia Malarstwa

OSOBY PROWADZĄCE ZAJĘCIA

prof. dr hab. Andrzej Pepłoński – kierownik

dr Natalia Czarcińska ad.

KONTAKT
email: andrzej.peplonski@uap.edu.pl
email: natalia.czarcinska@uap.edu.pl

Lokalizacja 

Budynek F, Szewska 16, sala nr 4.

Program

Od ponad stu lat, szczególnie po kataklizmach wojennych, refleksji o sztuce towarzyszy pogląd, jeżeli nie jej śmierci, to ciężkiej choroby, a już na pewno, skrajnego zmęczenia… Szczególnie „malarstwo sztalugowe”, utożsamiane wedle romantycznej, konwencji z figuratywno-symbolicznym językiem obrazowania, faktycznie wyczerpało możliwości opisu rzeczywistości i zdaje się być „martwe.” Potwierdzają to liczne prace teoretyków, pełne jego nekrologów… Z tej perspektywy, uwikłany w nakładające się na siebie wspomnienia, cytaty, powtórzenia, plagiatujący wszystko i wszystkich postmodernizm można byłoby uważać za ostateczny akt agonii sztuki Obrazu.

Że, nie jest tak źle, świadczyć mogą dwa fakty: po pierwsze – w tej pesymistycznej diagnozie nie dostrzegamy trwałej potrzeby kreatywności człowieka – (Dennis Genpo Merzel „Oko nigdy nie śpi”) oraz, po drugie – „malarstwo” definiujemy w zawężonej perspektywie historycznej, ograniczonej wyłącznie do sztuki naszego kręgu kulturowego – sztuki zachodnioeuropejskiej. Poza, stosunkowo młodą tradycją malarstwa sztalugowego z blejtramami, zapachem farby olejnej i terpentyny jest jeszcze niewyczerpane źródło inspiracji – coraz mniej obca – Sztuka Świata…

Różnorodność inspiracji, dostępność nowych technologii i narzędzi, jakie ma do dyspozycji

współczesny artysta i artystka, stawiają pod znakiem zapytania sens utrzymywania ich energii twórczej w rygorze klasycznych technik i dyscyplin artystycznych.

Technologia cyfrowa jej uniwersalny – zero-jedynkowy kod zapisu umożliwia, nie tylko łatwy transfer danych, przy okazji burząc naturalny porządek rzeczy – bo nie ma już różnicy między reprodukcją, a oryginałem, ale też prowokuje do modyfikacji sekwencji ciągów liczbowych wewnątrz medium, oraz swobodnego przechodzenia między mediami. Ten sam zapis można wygenerować jako obraz, dźwięk czy tekst.

Pobudzająca wyobraźnię możliwość mieszania mediów, łatwość i nieuchronność wzajemnych inspiracji i zapożyczeń każą w refleksji nad sztuką współczesną wyjść poza wąską perspektywę medialną.

Peter Weibel za największą zasługę nowych mediów uznaje ,nie tyle stworzenie odrębnych

dyscyplin artystycznych – „sztuki komputerowej”, „wideo artu”, „net artu” itp., ale to, w jaki sposób nowe technologie oddziałują na całą sztukę nadając jej charakter medialnej hybrydy.

O ile uprawnione jest korzystanie i odwoływanie się do historycznie ukształtowanej specyfiki takich pojęć jak np. „malarskość” czy „rysunkowość” rozumiejąc pod tymi określeniami specyficzny zestaw niekoniecznie sprecyzowanych właściwości – specyficznych dla malarskiego lub rysunkowego sposobu artykulacji, o tyle, w zawężonych do czysto warsztatowych technik realizacji projektu, w kontekście rodzaju użytego medium – pojęcia te tracą sens. Czystość języka przestała być cnotą. Coraz częściej nie sposób przypisać poszczególne prace konkretnemu medium. Intuicja, co prawda wskazuje skąd się przychodzi, ale nie dokąd zmierza.

Jak pisze Rosalind Krauss, tematem refleksji powinna być sama Sztuka, jej rola społeczna

i funkcje, a nie materiał z którego jest wykonana. W przeciwnym razie, stanie się ona częścią przemysłu rozrywkowego lub pozostanie

Kształtowanie się samoświadomości młodej artystki, młodego artysty opiera się – szczególnie osób studiujących na pierwszych latach studiów – na twórczym odniesieniu się i analizie sytuacji aranżowanych przez prowadzących, bezpośrednio w przestrzeni pracowni. „Sytuacje z człowiekiem” czy z przedmiotami mają na celu podjęcie przez osoby studiujące dyskursu z trwałymi motywami malarstwa i sztuki w ogóle – jako tzw. „studium modela” czy „studium martwej natury” – zarówno w sensie konstatowania ich stałości i jednocześnie zmienności znaczeniowych. Ważna jest indywidualna interpretacja sytuacji pracownianych w kontekście specyfiki warsztatu malarskiego, ale przede wszystkim, ze świadomością współczesnego, wzbogaconego o nowe środki medialne, języka sztuki współczesnej.

Drugim obszarem aktywności – szczególnie ważnym w odniesieniu do osób studiujących na starszych latach studiów – jest koncentracja nad własną re-definicją wybranych zagadnień z zestawu tzw. „tematów wolnych”. Tematy te powinny inicjować formułowanie, w pełni swobodnego, indywidualnego programu pracy osób studiujących, przygotowując je do samodzielnej realizacji dyplomowej i przyszłej pracy twórczej.

Języki wykładowe
Polski

Realizowane przedmioty

Jednolite studia magisterskie: Malarstwo Propedeutyka, Konsultacje, Malarstwo – Pracownia Kierunkowa, Wybrana Pracownia Artystyczna lub Projektowa, Magisterska Pracownia Artystyczna, Malarstwo Pracownia Uzupełniająca, Artystyczna Pracownia Uzupełniająca, Pracownia Dyplomująca, Egzamin Dyplomowy, Malarstwo – przedmiot prowadzony dla innych kierunków.

Studia I stopnia: Malarstwo – Pracownia Kierunkowa, Artystyczna Pracownia Uzupełniająca, Wybrana Pracownia Artystyczna lub Projektowa, Pracownia Dyplomująca, Egzamin Dyplomowy, Malarstwo – przedmiot prowadzony dla innych kierunków.

Studia II stopnia: Magisterska Pracownia Artystyczna, Malarstwo Pracownia Uzupełniająca, Artystyczna Pracownia Uzupełniająca, Wybrana Pracownia Artystyczna lub Projektowa, Pracownia Dyplomująca, Egzamin Dyplomowy. 

Wystawa końcoworoczna