Pracownia: Unikatowy Obiekt Wydawniczy

Pracownia: Unikatowy Obiekt Wydawniczy

p.o. Prowadzący: dr. Marcin Lorenc ad.

Program pracowni:

Spośród różnych narzędzi używanych przez człowieka, najbardziej, bez wątpienia, zadziwia książka. Pozostałe są przedłużeniem jego ciała. Mikroskop i teleskop to przedłużenie wzroku, telefon przedłużenie głosu; następnie mamy pług i miecz – przedłużenie ramienia. Tylko książka jest czymś zupełnie innym: książka jest przedłużeniem pamięci i wyobraźni.

Jorge Luis Borges

Program pracowni zakłada działanie na pograniczu sztuki i rzemiosła, wiedzy i praktyki, miejsca fizycznego i autonomicznej przestrzeni wyobraźni. Aby powstał obiekt potrzebna jest wiedza i zestaw umiejętności praktycznych. Obiekt powstaje najpierw jako idea i zbiór możliwości wcielenia jej w życie, które ostatecznie materializują się w pewnej formie, która jest wypadkową wielu czynników takich jak: czas, technika, kreatywność, wiedza, zaangażowanie i przypadek.

Myślenie w kategoriach obiektu wydawniczego wykracza poza typowe wyobrażenie o tym czym jest książka. Prowokuje i zachęca do poszukiwania i doświadczania tego czym mogłaby być, a czym nie. Jorge Luis Borges twierdzi, że: „Już sama możliwość zaistnienia książki wystarcza, by stała się ona bytem”, dla Jacques’a Derridy książka jest jedynie „teoretyczną potencjalnością”.

Unikatowy obiekt wydawniczy ma silny związek z formą przestrzenną, wykracza poza ramy książki i sytuuje się na pograniczu: książki artystycznej, rzeźby, instalacji. Jako obiekt sztuki nawiązuje i podtrzymuje relację pomiędzy tym co “historyczne” i tym co w poszukiwaniach artystycznych aktualne i nowe. Przykładem takich działań jest zarówno Hyakumantō Darani z 8. wieku jak i La Boîte-en-Valise Marcela Duchampa.Fundamentem prowadzonych zajęć są prezentacje i zajęcia warsztatowe obejmujące m.in.:  historię i cechy tradycyjnego introligatorstwa wschodniego, wykonywanie tradycyjnych książek azjatyckich, alternatywne metody opraw introligatorskich w kontekście tworzenia niezależnych form wydawnictw artystycznych, poznanie technik zdobienia papieru, papierowe formy przestrzenne, zapoznanie z materiałami piśmienniczymi poprzedzającymi wynalazek papieru, umiejętność pracy z risografem i zastosowanie go w realizacji projektów artystycznych. W efekcie osoby studiujące zyskują narzędzia do poszukiwania twórczych rozwiązań zarówno w tradycji wschodu i zachodu, w historii i w nowoczesności, w obszarze sztuki i techniki.

Rozwinięciem powyższych technologicznych zagadnień i głównym celem pracowni jest realizacja projektów artystycznych w oparciu o podane tematy. Istotną rolę w ich realizacji odgrywają konsultacje, których celem jest wsparcie osób studiujących we wszystkich aspektach związanych z realizacją prac. Ważną grupą proponowanych działań jest też realizacja niskonakładowych, unikatowych i osobistych wydawnictw artystycznych (zinów, multipli, książek-wystaw etc.). Edycyjność – tworzenie pracy nie jednostkowej, ale w wielu egzemplarzach, wiąże się z zagadnieniem powielania, a dalej z dostosowaniem strategii realizacji własnych prac do tego, aby można je było powielać. Wykorzystanie powielacza cyfrowego (Risografu) jest bardzo istotnym, choć nie jedynym, składnikiem realizacji tego założenia, która uzupełnia działania w obszarze rysunku i malarstwa.