Anna Bochenek | Odsłony czasu

Anna Bochenek | Odsłony czasu

wernisaż: 29.10.2019, godz. 18.00
29.10–15.11.2019
Galeria Szewska 16

Anna Bochenek
Absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu.Obecnie jest profesorem Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy. Współtwórca i kierownik uczelnianej Galerii Innowacji. Swoje prace prezentowała na ponad 50 wystawach indywidualnych i ponad 100 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Od 1990 roku powstało kilkaset obrazów w cyklach: „Intuicje pejzażowe”, „Między górą a chmurą”, „Enklawy”, „Rytmy przyrody, rytmy pejzażu”, ”Kolory Światła” „Terytoria czasu”, „Kodyfikacje natury”. W obszarze jej zainteresowań jest pejzaż obserwowany jednocześnie z wielu perspektyw, tworzący poczucie czasu istniejące w obrazie.
Stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki. Za swoją twórczość zdobyła kilkanaście nagród i wyróżnień w konkursach ogólnopolskich i regionalnych. Prace Anny Bochenek znajdują się w zbiorach: Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu, Fundacji Malarstwa Polskiego w Lesku, Muzeum Okręgowego w Toruniu, Fundacji Polsko-Japońskiej im. Miyauchi, Muzeum Lubuskiego w Gorzowie Wielkopolskim oraz zbiorach prywatnych w Belgii, Holandii, Rosji, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Francji, Kanadzie, USA i Australii.

Członek Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1992 r Związana z Krajowym Funduszem na Rzecz Dzieci oraz Towarzystwem Kultury PAIDEIA.

***

Anna Bochenek inspiruje się najczęściej w swojej twórczości motywem pejzażu, jednak inspiracje te nie owocują powstawaniem iluzjonistycznie odtwarzanych widoków krajobrazowych. Obrazy toruńskiej Artystki prezentują bowiem znane nam z rzeczywistości motywy w sposób aluzyjny i niedosłowny, często zbliżając się do niemalże abstrakcyjnego aranżowania malarskiej sfery przedstawieniowej, w czym przypominają pewne reprezentacje antymimetycznego nurtu surrealizmu, do których przynależą, między innymi, dzieła Joana Miró. Podobnie, jak wspomniany twórca, Anna Bochenek chętnie eksponuje w swoich obrazach porządek geometryczny oraz syntetyczny sposób operowania plamą barwą, jednak dodatkowo wzbogaca swoje dzieła „poetyką gestu” i intuicyjnego nanoszenia spontanicznego „malarskiego śladu”. Jej obrazy są zazwyczaj zadziwiająco jednorodne stylistycznie, pomimo tego, że budowane są często na zasadzie konfrontacji różnych w charakterze elementów, czy też rozmaitych widoków motywów pejzażowych, „oglądanych” z odmiennych perspektyw, czy też prezentujących po prostu rozmaite, obce sobie miejsca.  Strategia ta nie ma jednak li tylko formalistycznego podłoża, bowiem Autorka, pomimo wielkiej estymy wobec jakości „czysto” malarskich, pragnie poprzez swoją sztukę przekazywać różnorakie sugestie metaforyczne oraz kreować wyczuwalną aurę „emocjonalnego poruszenia” u odbiorców. Czyni to jednak w sposób szczególny: zachowując „wrażliwość dziecka”, stwarza obrazy o zauważalnej „kulturze malarskiej”, posiadające zarazem ewidentne walory poetyckie oraz wieloznaczność, daleką od jakiegokolwiek arbitralnie narzucanego „przymusu dogmatycznych interpretacji”. Kreowanie tego typu sytuacji artystycznych związane jest zapewne z rodzajem osobowości oraz dojrzałości „czysto” ludzkiej, które posiada Artystka, jest Ona bowiem osobą ceniącą tolerancję, zarówno wobec rozmaitych modeli współczesnego życia, jak i wobec różnych postaw światopoglądowych i artystycznych – i te właśnie cechy znajdują zapewne swoje konstruktywne odbicie w tworzonej przez Nią sztuce. 

dr hab. Rafał Boettner-Łubowski, prof. UAP