Amator

Amator

Biuro Poznań Art Week
ul. Zamkowa 7
czynne: pn – pt 13.00 – 19.00 sb – nd 12.00 – 19.00

25.05 – 30.05.2018
finisaż 01.06.2018; godz. 19.00

www.poznanartweek.com

(English text below)

Amatorem określa się osobę, która nie posiada całkowitych kompetencji merytorycznych i praktycznych w podejmowanych działaniach. W ten sposób określa się również hobbystę – entuzjastę ulubionej formy działalności. Amator nie jest profesjonalistą, zatem obdarzanie go pełnym zaufaniem jest delikatnie zachwiane. W dzisiejszym medialnym świecie, dodatkowo, brak wiary pogłębia się poprzez preparowane półprawdy. Oddziaływanie nierzetelnych, zmanipulowanych informacji z pewnością wpływa na zmiany funkcjonowania społeczeństwa, ale nie zawsze jest pozytywne w skutkach; tak jak w przypadku plotki głoszącej o negatywnym działaniu szczepionek wywołujących ciężkie choroby u dzieci lub błędnej informacji o miejscu urodzenia prezydenta Stanów Zjednoczonych Baracka Obamy. Nie udało się przekonać społeczeństwa do prawdy, która mówi że prezydent Obama urodził się na Hawajach, a nie w Kenii, tak jak uważano. Półprawda przyległa jak etykieta. W tym galopującym świecie fikcji próba przedstawienia prawdy ma minimalne szanse przebicia. Nieprawdziwy komunikat naładowany emocjami, sensacyjnością, ubrany w przejrzysty, zrozumiały język, przedstawiony jako fakt jest przekonujący. Okazuje się, że nawet jeśli społeczeństwo odkryje nierzetelność informacji to i tak woli z resentymentu zaakceptować półprawdę, niż uznać nowy komunikat za prawdę. Dzieje się tak zwłaszcza w krajach totalitarnych, gdzie spreparowana informacja dociera do narodu przekonanego o swojej wyjątkowości. W Rosji w 2014 roku rozeszła się informacja dotycząca złego traktowania dzieci przez wojska ukraińskie. Ten fakt informacyjny, w sprzyjających okolicznościach, przyczynił się do wzrostu poparcia dla władz i wszczęcia interwencji Rosji na Ukrainie. Po czasie okazało się, to kłamstwo, a jednak nie zareagowano negatywnie.

Rozpływanie się prawdy w kulturze postmodernistycznej, brak zaufania do ekspertów zajmujących się coraz bardziej wąskimi specjalnościami, technicyzacja kultury charakteryzująca się pochwałą praktyczności kosztem wiedzy, realnie wpływają na zmianę priorytetów w zdobywaniu umiejętności. Działa mechanizm „przymykania oka” na fikcję, który dodatkowo wzmacniany jest przez kulturę konsumencką opartą na przyjemnościach i osiąganiu rezultatów w najszybszy z możliwych sposobów. Istotne są w tym przypadku emocje związane ze spreparowanym faktem, niż to czym on jest w rzeczywistości.

Amator-hobbysta nie wzbudza już kontrowersji, jest akceptowany publicznie pod warunkiem, że nie aspiruje do bycia ekspertem. Amator w sztuce często traktowany jest jako samorealizujący się hobbysta, bez aspiracji do bycia artystą. Jest całkowicie poza zasięgiem zainteresowania ekspertów. Profesjonalizm w sztuce wymaga od artystów solidności, dogłębnej znajomości dziedziny, którą się zajmują oraz wpływania na zmianę szeroko rozumianej kultury, przyzwyczajeń i zachowania społeczeństwa. Twórca powinien posiadać również wszechstronną wiedzę z innych dziedzin nauki i dopiero wówczas będzie w stanie wpisać się w wieloaspektową dyskusję. Twórczość nie jest produkowaniem materialnych przedmiotów, ale otwieraniem świata, uwalnianiem od narzuconych stereotypów, zaprzeczaniem schematom. Oferuje politykę potencjalności i przyszłego stawania się. **** Sprowadza się do negocjacji w ramach już istniejącego pola sił, dbając o wartości podmiotowe. Jak twierdził Ranciere istotne jest co chcemy zmienić, forma jest rzeczą wtórną, dostosowaną do tematu przekazu. Stąd też dźwięk czy obraz tworzony przez zaangażowanych artystów, chcących realnie zmienić rzeczywistość, jest bardzo mocny w oddziaływaniu na odbiorcę: szczery, ekscytujący. Jak piosenki Shined O’Connor z lat 80. były sposobem wyrażenia emocji związanych z zamieszkami w Irlandii Północnej. Skupianie się wyłącznie na sprawach formalnych powoduje skłonność do traktowania działań jako dekorację, która wbrew pozorom, jak zauważa Ranciere, nie pozbywa się aspektu politycznego ­- staje się realizacją akceptującą daną sytuację polityczną. Podobnie jak sztuka wchodzi w relacje z innymi dziedzinami aktywności, tak też często potencjał artystyczny wykorzystuje się do działań politycznych. Nie chodzi tu wyłącznie o tworzenie propagandy, ale o działania twórcze będące publicznym gestem zwracającym uwagę na problem, a w konsekwencji przynoszące pozytywne zmiany w społeczeństwie. Przykładowo, prezydent Bogoty Antanasa Mockusa zatrudnił mimów przy przejściach drogowych, którzy eksponowali niezgodne z przepisami zachowanie pieszych. Okazało się, że takie działanie performatywne realnie wpłynęło na zmniejszenie wypadków drogowych w tym mieście. Na Białorusi grupa opozycjonistów dyktatury spotkała się w umówionym miejscu i wspólnie zaklaskali. Siła tego typu działań tkwi w ich performatywności i emocjonalnym przekazie. Proste gesty klaskania czy użycie mimów jako medium posłużyły do przekazania właściwego komunikatu. Jeśli zmienimy kontekst tego typu wydarzeń publicznych, przykładowo udokumentujemy lub wystawimy je w galerii sztuki stracą one swój sens i staną się czysto dekoracyjnym przedstawieniem. Na 7. Biennale Berlińskim Artur Żmijewski przedstawił swój projekt kuratorski, ukazujący problem kontekstualności prac zaangażowanych społecznie i politycznie. I takim przewrotnym działaniem zwrócił na nie uwagę.

Wystawa Amator prezentuje prace studentów VI Pracowni Grafiki – Grafiki Cyfrowej, prowadzonej przez Macieja Kuraka i Radosława Włodarskiego. Są to odpowiedzi na wskazany temat realizowany w roku akademickim 2017/2018. Autorzy niektórych prac stosują metodę działania parabolicznego. W tym wypadku interpretacja realizacji wymaga sięgnięcia do znaczeń alegorycznych lub symbolicznych. Autorzy ujawniają zagadnienia współczesnej kultury czy utartych mechanizmów społecznych zależności, które niejednokrotnie są niedostrzegalne lub sprawiają wrażenie niezmiennych. Prace traktują niedoskonałość, błąd jako potencjał twórczy, otwierający progresywny sposób interpretacji sztuki i wpływający na nowe sposoby funkcjonowania w świecie.
………………………………………………………………………………………………

An amateur is defined as a person who does not have sufficient substantive and practical competences in the activities undertaken. This term also denotes a hobbyist – an enthusiast of some form of activity. As an amateur is not a professional, he or she is not entirely trustworthy. Half-truths produced in today’s media world reduce the amount of trust. The impact of unreliable, manipulated information certainly affects changes in the functioning of society, and their results are not always positive. The examples may be the rumours about the negative effects of vaccines that cause serious illness in children and the fake news about the birthplace of US President Barack Obama. The public was not convinced that President Obama had been born in Hawaii, not in Kenya, as it was believed. The half-truth was like a label. In this galloping world of fiction, the attempt to present truth has a minimal chance of getting through. Fake news charged with emotions, sensationalism, expressed with a clear, understandable language and presented as facts are convincing. It turns out that even if society discovers that some information is unreliable, it still prefers to accept the half-truth due to resentment, rather than to accept the new message as true. This can be observed particularly in totalitarian countries, where fake news is spread among nations convinced of their uniqueness. In 2014, information on the ill-treatment of children by the Ukrainian army was disseminated in Russia. In favourable circumstances, this fact contributed to the increase in support for the authorities and the initiation of Russian intervention in Ukraine. Although it turned out to be a lie after a while, no negative reaction occurred. The spread of half-truths in the postmodern culture, the lack of trust in experts dealing with increasingly narrow specialties and the increased use of technology in culture where practical application is more appreciated than knowledge have a significant impact on changing priorities in gaining skills. The mechanism of overlooking fiction is additionally strengthened by consumer culture which is based on pleasures and the desire to achieve results in the fastest possible way. Emotions associated with fake news are more important than reality.

Amateurs – hobbyists no longer raise controversy. They are accepted in public provided that they do not aspire to be experts. Amateurs in art are often treated as hobbyists who develop their interests but do not aspire to be artists. Amateurs are completely beyond the reach of experts. Professionalism in art requires from artists solidity, in-depth knowledge of the field they deal with and that they will inspire change in culture, habits and social behaviour. Creators are also expected to have comprehensive knowledge in other fields of science to be able to participate in multi-faceted discussions. Creativity is not the production of material objects; it opens up the world, reveals imposed stereotypes and denies patterns. It offers a policy of potentiality and the future act of becoming. **** It boils down to negotiations within the already existing field of forces and taking care of subjective values. As Ranciere claimed, what we want to change is important and form is a secondary thing, adapted to the subject of the message. Hence, sounds and images created by committed artists who want to significantly change the reality deeply affect the audience: they are honest and exciting. The example may be the songs that Shined O’Connor’s created in the 1980s to express emotions evoked by riots in Northern Ireland. Focusing on formal matters only causes a tendency to treat activities as a decoration which, contrary to appearances, as Ranciere notes, does not exclude the political aspect and becomes a project that accepts a given political situation. Just as art enters into relations with other fields of activity, artistic potential is often used for political activities. This is not only about creating propaganda; it is about creative activities that are a public gesture drawing attention to a problem and, consequently, bring positive changes in society. For example, the president of Bogota, Antanas Mockus, employed mimes at road crossings to make fun of traffic violators. This performative action significantly reduced road accidents in this city. In Belarus, a group of opponents of the dictatorship met at an agreed place to clap their hands together. The power of such activities lies in their performativity and emotional message. The simple gesture of clapping and mimes playing the role of a medium were used to convey the right message. If we change the context of this type of public events, for example, if we document or exhibit them in an art gallery, they will lose their meaning and become a purely decorative representation. At the 7th Berlin Biennale, Artur Żmijewski presented his curatorial project, showing the problem of the contextuality of socially and politically involved works. This perverse action enabled him to draw attention to these works.

The exhibition entitled Amateur presents the works of students from the VI Graphic Art Studio – Digital Graphics, run by Maciej Kurak and Radosław Włodarski. These works contain answers to a topic developed in the academic year 2017/2018. The authors of some works use a parabolic method. Therefore, the interpretation of the works requires reaching for allegorical or symbolic meanings. The authors reveal issues of contemporary culture and the established mechanisms of social dependencies which are often imperceptible or seem unchangeable. They treat imperfections and errors as a creative potential that opens a progressive way of interpreting art and influencing new ways of functioning in the world.