Praktiker
21.11-03.12.2017
wernisaż:
21.11.2017, godz. 18.00
Galeria Duża Scena UAP, Al. Marcinkowskiego 28/1
Galeria Mała Scena UAP, Al. Marcinkowskiego 28/2
artyści:
Kuba Bąk
Piotr Bujak
Krzysztof Cyś-Nowak
Oskar Dawicki
Wojciech Didkowski
Rafał Górczyński
Łukasz Gruszczyński
Karolina Komasa
Małgorzata Kopczyńska
Piotr C. Kowalski
Robert Kuśmirowski
Monika Pich
Piotr Szwiec
Karolina Urbańska
Zorka Wollny
kuratorzy:
Katarzyna Kucharska
Maciej Kurak
koordynatorzy:
Aleksandra Gaj
Piotr Grzywacz
Każde dzieło zorganizowane, dom, poemat lub obraz jest przedmiotem użytecznym, mające swoje przeznaczenie, które nie separuje ludzi od życia, lecz pozwala je organizować.
Cyt.: El Lissitzky „Wieszcz” nr 1-2, 1922 r.
W dwutysięcznym roku, w galerii Inner Spaces miała miejsce wystawa pod tytułem Praktiker, na której zaprezentowane zostały prace skupione na praktyczności sztuki oraz organizacji świata poprzez częściowe użytkowanie istniejących idei i praktyk. Wystawie towarzyszył manifest artystyczny przedstawiający sztukę jako działanie wtapiające się w codzienność, pragnące umknąć instytucjonalnemu widzeniu sztuki. Kontynuując myśl wspomnianej wystawy, w Miejskich Galeriach UAP w Dużej i Małej Scenie, przedstawiamy prace, które mówią o wykorzystywaniu istniejących struktur realności do tworzenia nowych przedstawień tu i teraz. Osadzone są w teraźniejszości jako jedynym czasowym kontekście. Głęboko zakotwiczone w powszedniości i praktyczności nie są do końca rozpoznawalne, nie przypominają „spektaklu”, a ich wyjątkowość i oryginalność łączy się ze zwyczajnością. W tego typu działaniach podważona zostaje struktura dzieła artystycznego. Artysta nie jest tu najważniejszy, a realizacja o tyle jest znacząca, o ile pozwala na użytkowanie przez widza. Anonimowość/sytuacje „no name” posiadają większą siłę oddziaływania na odbiorcę, ponieważ pozwalają utożsamiać się z dziełem, odkrywać i tworzyć je na nowo. Dzieło uaktywnia odbiorcę czyniąc z niego użytkownika. Pobudza w nim krytyczne myślenie bez konieczności rozumienia sztuki, sprzyja poszukiwaniu rozwiązań dla myśli zainicjowanej przez twórców.
Praca Zorki Wollny we współpracy z Anną Szwajgier jest utworem choreograficzno-muzycznym, „piosenką przy pracy” zagraną przez pracowników stoczni, którzy partycypując w performance podkreślają autentyczność tego zdarzenia. Działanie pozwoliło na aktywizację uczestników i kształtowanie symbiozy zestawień. Kontekst wydarzenia nadaje formie treść i kształt, pozbawiając dzieło specyfiki typowych działań artystycznych. Akcja wpisuje się w sferę autonomii, generując utwór pomijający rolę twórcy dzieła.
Przy realizacjach gdzie miejsce odbiorcy zajmuje użytkownik, znika rola widza i twórcy w strukturze działania. W interaktywnej realizacji Małgorzaty Kopczyńskiej odbiorca/uczestnik staje się aktywnym twórcą. W pracy podważona zostaje rola dzieła sztuki poprzez praktyczność zainicjowanej sytuacji, możliwość przeniesienia form w rożnych konfiguracjach, w różne konteksty czasoprzestrzenne oraz wtapiania się ich w funkcjonalną strukturę zastanych układów. Dzieło w tym znaczeniu nie podlega ocenie, gdyż reprezentuje fakt codzienności. Galeria jako miejsce prezentacji sztuki jest niejako szkłem powiększającym, które przybliża działania często niezauważalne, ponieważ rozpływają się one w powszedniości. To również miejsce „wynajmowane” na użytek sztuki, zachowujące swój układ przestrzenny. Zmiana w układzie architektonicznym daje możliwość użycia przestrzeni w nietypowy sposób. Pozwala również na wyodrębnianie się nowych, oryginalnych cech i rozwiązań stałych elementów współtworzących otoczenie. Zmiana układu wnętrza w pracy Karoliny Komasy ujawnia ukryty potencjał form przestrzennych. Jest zaskakującym nietypowym, logicznym pomysłem kontekstualnym.
Kreatywne działania wpływające na kształt rzeczywistości dość często powstają spontanicznie, a ich urok i siła wynika z naturalnej potrzeby przekazu treści wymykającej się eksperckim przekonaniom.
Działanie Moniki Pich i Kuby Bąka to sampel rekonstruujący audycję nadawaną drogą radiową. Był to proces wprowadzania odbiorców w stan relaksacji za pomocą audialnej hipnozy. Aura towarzysząca bezpośredniej transmisji oraz forma strukturalna oparta na słowie i dźwiękowej, improwizowanej kompozycji wpływała na pozytywny odbiór, co czyniło to działanie użytkowym, pełniącym funkcję terapeutyczną – służyło uspokojeniu zmysłów. Odbiorcami byli w większości przypadkowi słuchacze znajdujący się pod wpływem improwizowanej audialnej przestrzeni w procesie.
Dokumentacja działania Wojciecha Didkowskiego przedstawia gest performatywny poświęcony zmarłemu artyście, nauczycielowi Leszkowi Knaflewskiemu. Na filmie widzimy jak Didkowski wbija pałeczkę perkusyjną w maszt wieży przekaźnikowej, co zmienia przede wszystkim jej realną wysokość, a poprzez akceptację tego faktu skorygowane zostają również dane informujące o wysokości wieży. Tego rodzaju praktyka, chociaż jest działaniem performatywnym, mocno wpływa na otoczenie, jest również użyteczna w kontekście pamięci. Skupiamy się przede wszystkim na działaniu jako użytecznej kreacji, eksponując ją jako niepodważalny fakt i fragment rzeczywistości. W prezentacji Oskara Dawickiego widzimy jak praktyczna i inspirująca może być przypadkowa idea i wymyślony świat, wartości, które bardzo mocno wpływają na bieg wydarzeń w realiach życia. Dawicki przekonany o istnieniu jednej z prac Zbigniewa Warpechowskiego proponuje mu rekonstrukcję tego działania. Po przeprowadzonym wywiadzie okazuje się jednak, że taka praca nigdy wcześniej nie powstała. Dawicki przypadkowo szkicuje ideę dla innego artysty, co jest podstawą konstruującą realizację, a następnie opisuje wydarzenie jako inspirujący proces zwieńczony performancem swojego autorstwa przedstawianym przez Warpechowskiego.
Praktyczne działania uwzględniają przede wszystkim czynnych użytkowników, niż tylko biernych odbiorców idei. Interaktywna praca Rafała Górczyńskiego jest przede wszystkim nastawiona na użytkownika, ma swoim działaniem służyć społeczeństwu. Artysta tworzy strefę leczenia depresji światłem i zaprasza do korzystania z niej podczas trwania wystawy.
Praktyczne użycie twórczego potencjału emanuje z wyrafinowanej konstrukcji kształtującej roślinę doniczkową autorstwa Łukasza Gruszczyńskiego. Potrzeba uzyskania odpowiedniego wyglądu rośliny wpływa na formę konstrukcji. Umiejętności twórcze umożliwiają kształtowanie natury oraz są bezpośrednio wykorzystywane i przenoszone do codzienności, aby następnie ponownie zaistnieć. Tak jak etykiety-kopie spreparowane przez Roberta Kuśmirowskiego, które trudno jest odróżnić od oryginalnych przedmiotów codziennego użytku, z uwagi na precyzyjność ich wykonania. Falsyfikaty są w konsekwencji wprowadzane w obieg i używane jako autentyczne pierwowzory.
Potencjał drzemiący w działaniach użytkowych może być początkowo niedostrzegalny. Prace z 2017 roku, z cyklu Obrazy przerżnięte Piotra C. Kowalskiego tworzą się same, artysta kładzie przedmiot na płótno, aby uzyskać jego ślad. Zapis kopii rzeczywistości dokonuje się w czasie sam. Jest to bardzo praktyczny proces tworzenia, gdyż nie wymaga zaangażowania twórcy w proces powstawania, obraz tworzy się poprzez reakcje zachodzące w naturze.
Piotr Szwiec natomiast wykorzystuje przedmioty zniszczone, zachowując ich naturalnie zmieniony urok. Biżuteria wykonana jest z materiałów podatnych na zmiany środowiskowe. Poprzez upływ czasu tworzywa naturalne nabierają nowych estetycznych wartości, które artysta wydobywa, tym samym podkreślając ich znaczenie. Przedmioty uznane za bezużyteczne, pokryte patyną czasu, zostają przywrócone do życia w nowej atrakcyjnej, efektownej formie.
Potrzeba odnajdowania praktycznych rozwiązań jest generatorem nowych konstruktywnych myśli. Przykładem mogą być przedmioty Krzysztofa Cysia Nowaka, m.in buty do chodzenia po wodzie, czy też maszyna wykorzystująca buty do wycierania i polerowania powierzchni, która powstała dla Biura Strategii i Kontrollingu podczas wystawy Biurowiec w 2007 roku w Poznaniu. Sposób działania i przeznaczenie prototypów urządzeń zaprojektowanych w konkretnym celu wydobywa ich potencjał artystyczny i użytkowy.
Umiejscowienie pracy w konkretnym miejscu również może wpłynąć na jej praktyczne zastosowanie. Karolina Urbańska wykorzystuje rynkowy aspekt sztuki wprowadzając nowy rodzaj ekonomii, daleki od kapitalistycznych założeń wyzysku. Sprzedaje zreprodukowane prace swojej babci w celu zasilenia jej budżetu finansowego, jednocześnie w zależności od miejsca sprzedaży prac, procent z uzyskanej kwoty przekazuje najbardziej potrzebującym z danego obszaru. Zainicjowane działanie ma charakter praktyczny i stanowi rdzeń realizacji.
Piotr Bujak przedstawia zapis audiowizualny napotkanych sytuacji, niczym z filmów Jima Jarmuscha. Dźwięki sprzed przydrożnych amerykańskich barów, ruch wiatraka tworzą medytacyjny nastrój, który może zaistnieć w każdej przestrzeni, nawet mieszkalnej. Wtedy codzienność napełnia się mistyką metaforycznych odniesień.
Wystawa Praktiker eksponuje wartości, które często umykają naszym zmysłom, są przeważnie niezauważane, gdyż wpisują się w otoczenie. Użytkowy charakter prac prowokuje do zmian w sposobie myślenia oraz funkcjonowania w kulturze i społeczeństwie. Tego typu działania istnieją często niezależnie od obiegu sztuki. Pozbawione dominującej roli autora, często niepostrzeżenie, ale skutecznie wpływają na otoczenie i zmianę organizacji świata. Dzisiaj ta sama forma, która była kiedyś ukrytą formą narzuconej społeczeństwu dyscypliny produkcji, jest uwodzącym składnikiem kultury konsumpcji.
Nigdy sztuka nie zatrzymuje swoich kroków, by przejść na uczuciowe pustynie wygodnej kontemplacji lub iść po starym torze, po którym kroczyła wczoraj. Dlatego też nie można tworzyć sztuki niezmiennej … czyli Modelu Sztuki.
Cyt.: Andrzej Turowski Awangardowe marginesy, Instytut Kultury, Warszawa 1998 r.
Maciej Kurak
____
ENG
Praktiker
21.11-03.12.2017
opening:
21.11.2017, godz. 18.00
Duża Scena UAP Gallery, Al. Marcinkowskiego 28/1
Mała Scena UAP Gallery, Al. Marcinkowskiego 28/2
artists:
Kuba Bąk
Piotr Bujak
Krzysztof Cyś-Nowak
Oskar Dawicki
Wojciech Didkowski
Rafał Górczyński
Łukasz Gruszczyński
Karolina Komasa
Małgorzata Kopczyńska
Piotr C. Kowalski
Robert Kuśmirowski
Monika Pich
Piotr Szwiec
Karolina Urbańska
Zorka Wollny
curators:
Katarzyna Kucharska
Maciej Kurak
coordinators:
Aleksandra Gaj
Piotr Grzywacz
Every organized work – whether it be a house, a poem, or a picture – is an ‘object’ directed towards a particular end, which is calculated not to turn people away from life, but to summon them to make their own contribution toward life’s organization.
In 2000, the gallery Inner Spaces hosted an exhibition entitled Praktiker featuring works focused on the practical aspects of art and the organization of the world through the partial use of existing ideas and practices. The exhibition was accompanied by an artistic manifesto that depicted art as an activity embedded in everyday life and eager to escape the institutional view of art. The works displayed at the Municipal Galleries of the UAP, Duża and Mała Scena, refer to the idea of the aforementioned exhibition. They talk about using existing structures of reality to create new presentations here and now. They are set in the present as the only temporal context. Deeply anchored in everyday life and practicality, they are not fully recognizable, do not resemble ‘a spectacle’, and their uniqueness and originality stem from commonness. This type of activity undermines the structure of a work of art. The artist is not the most important here, and the work is significant as long as it allows the viewer to use it. Anonymity/’no name’ situations have a greater impact on the audience because they allow its members to identify with the work of art and to discover and create it anew. The work activates viewers by turning them into users. It stimulates critical thinking without the need to understand art and encourages the search for solutions to problems initiated by creators.
The work by Zorka Wollny and Anna Szwajgier is a piece of choreography and music, ‘a song at work’ performed by shipyard workers who stress the authenticity of this event by participating in the performance. The activity activated the participants and shaped the symbiosis of juxtapositions. The context of the event determines its content and form, depriving the work of the specifics of typical artistic activities. The action belongs to the sphere of autonomy and generates a work that omits the role of the creator.
Where the viewer is replaced by the user, the roles of the viewer and the creator disappear in the structure of activity. In the interactive project by Małgorzata Kopczyńska, the viewer/participant becomes an active creator. The role of the work of art is undermined by the practicality of the initiated situation, the possibility of transferring forms in different configurations to different time and space contexts and melting them into the functional structure of existing systems. The work in this sense is not subject to assessment because it represents everyday life. Being a place where art is displayed, a gallery is a magnifying glass showing activities that are often unnoticeable because dissolved in everyday life. It is also a place that preserves its spatial layout and is ‘rented’ for the purposes of art. A change in the architectural layout allows using the space in an unusual way. It also enables the identification of new, original features and solutions in the constant elements of the environment. The change in the interior layout in Karolina Komasa’s work reveals the hidden potential of spatial forms. It is a surprising, non-typical and logical contextual idea.
Creative activities affecting the shape of reality are quite often spontaneous. Their charm and strength derive from the natural need to convey content that escapes expert convictions.
The project by Monika Pich and Kuba Bąk is a sample reconstructing a radio broadcast. The process aimed at introducing the audience to a state of relaxation through auditory hypnosis. The aura accompanying the direct transmission and the structural form based on words and sounds – the improvised composition – influenced positive reception making it a useful, therapeutic activity aimed at calming the senses. The audience was mostly composed of listeners influenced by the improvised auditory space.
The documentary work featuring Wojciech Didkowski’s project shows a performative action dedicated to the late artist and teacher, Leszek Knaflewski. In the film, we can see how Didkowski sticks a drumstick into the mast of a relay tower and consequently changes its real height. As the fact is accepted, data on the tower height are also modified. Although it is a performative action, this kind of practice has a profound effect on the environment and is also useful in the context of memory. We focus primarily on the action as an act of useful creation and expose it as an undeniable fact and a fragment of reality. In his project, Oskar Dawicki demonstrates how practical and inspirational an accidental idea, an imaginary world and values that greatly influence the course of events can be. Convinced of the existence of one of Zbigniew Warpechowski’s works, Dawicki suggests that he should perform this action again. After an interview, however, it becomes clear that such a work has never been created. Dawicki accidentally sketches an idea for another artist thus creating the basis for a project and then describes the event as an inspiring process culminated in his performance presented by Warpechowski.
Practical actions involve primarily active users rather than passive recipients of ideas. Rafał Górczyński’s interactive work is dedicated to the user and serves the public. The artist creates a zone offering light therapy for depression and invites you to use it during the exhibition.
The practical use of creative potential emanates from the sophisticated potted plant by Łukasz Gruszczyński. The need to obtain the right look of the plant affects the structure’s form. Creative skills enable the shaping of nature and are directly used and transferred to everyday life to re-emerge again. For example, the labels-copies created by Robert Kuśmirowski are difficult to distinguish from original items of everyday use due to a precise production process. Counterfeits are consequently put into circulation and used as authentic prototypes.
The potential embedded in useful activities may initially be imperceptible. Works from the series entitled Obrazy przerżnięte [Cut Images] (2017) by Piotr C. Kowalski create themselves. The artist puts an item on the canvas to obtain its footprint. A copy of reality creates itself in time. It is a very practical process of creation because it does not involve the artist: the picture is created through reactions occurring in nature.
Piotr Szwiec uses destroyed objects and preserves their naturally changed charm. His jewelry is made of materials susceptible to environmental changes. Over time, natural materials gain new aesthetic values that the artist brings out, thereby emphasizing their importance. Items that are considered useless, covered with the patina of time, are brought back to life in a new attractive and impressive form.
The need for practical solutions generates new constructive ideas. Examples include Krzysztof Cyś-Nowak’s items, such as shoes for walking on the water and a machine made of shoes for wiping and polishing surfaces. The machine was created for the Strategy and Controlling Office during the 2007 exhibition Office Building in Poznań. The methods of operation and the purposes of the prototypes of the devices designed for specific purposes bring out their artistic and utility potential.
Placing a work of art in a specific location can also affect its practical application. Karolina Urbańska uses the market aspect of art by introducing a new kind of economy which strongly differs from the capitalist assumptions of exploitation. She sells her works to her grandmother to supply her budget. At the same time, depending on where the work is sold, a certain amount of the income goes to the most needy people in the area. The activity is practical and constitutes the core of the project.
Piotr Bujak presents his audio-visual record of situations encountered, a trick known from Jim Jarmusch’s films. Sounds from American roadside bars and a windmill movement create a meditative atmosphere that can exist in any, even residential space. As a result, everyday life is filled with the mysticism of metaphorical references.
The exhibition Praktiker shows values that often escape our senses and are most often unnoticed because embedded in the environment. The useful nature of the works provokes changes in the way we think and function in culture and society. These types of activities often exist independently of the circulation of artworks. Deprived of the dominant role of the author, they affect the environment and change the organization of the world in an often unnoticeable, yet effective manner. Today, the form that was once a hidden form of production discipline imposed on society is a seductive component of consumer culture.
Art never stops to go to the affectionate deserts of comfortable contemplation or to follow the old track that it followed yesterday. Therefore, you cannot create unchangeable art … i.e. a Model of Art.
Maciej Kurak
- Autor: Aleksandra Gaj
- Opublikowano: 16.11.2017, 11:39
- Ostatnia edycja: 22.11.2017, 21:07