Raman Tratsiuk

dr Raman Tratsiuk ad. Asystent

Kontakt:
raman.tratsiuk@uap.edu.pl

Wykładane przedmioty/prowadzone pracownie:
Pracownia Działań Filmowych i Performatywnych

Biogram:
Urodzony w 1981 r. w Brzesciu (Białoruś). Mieszka i pracuje w Poznaniu.

Edukacja:
1999-2004    ASP w Poznaniu, kierunek: Malarstwo, promotor prof. W. Łazarczyk
2003 -2007   ASP w Poznaniu, kierunek: Intermedia, promotor prof. I. Gustowska
Od 2004 – asystent prof. I. Gustowskiej (Pracownia działań Filmowych i Performatywnych)
2012 Obronił doktorat w zakresie sztuk plastycznych na na wydziale Komunikacji multimedialnej UAP. Promotor: prof.  I. Gustowska, recenzenci: Marek Wasilewski, prof. dr hab., Artur Tajber prof. dr hab

Zakres aktywności twórczej:
Działania performatywne, instalacja (w tym interaktywna), wideo, obiekt, malarstwo, fotografia,
działania w przestrzeni publicznj.
Pracuje w obszarze różnych mediów. Kurator wystaw i festiwali sztuki współczesnej.

Pracownik naukowo-dydaktyczny w Katedrze Intermediów UAP.

Pole/a zainteresowań:
Jest zainteresowany performatywnością, interakcją między artystą a widzem, badaniem problematyki wizerunku i autoprezentacji w mediach i internecie, odkrywaniem znamion sztuki w codziennym otoczeniu.

Najważniejsze osiągnięcia artystyczne:

2016  „ZBOR. Belarusian art movement”, IZOLYATSIA gallery, Kijów, Ukraina
2012 „ Hotel De Inmigrantes – Cosmopolitan Stranger”, Manifesta 9, Hasselt, Belgia
2009  III Bienale sztuki współczesnej w Moskwie, Rosja
2004   „Passage d’Europe”, St-Etienne Metropole Musée d’Art Moderne, St-Etienne, Francja,
2003    „Public Rituals. Art/Video from Poland”, Muzeum Sztuki Nowoczesnej MUMOK, 
Wiedeń, Austria,

Najważniejsze publikacje:
2006 – „TARDIS International” performance art festival,  Ipswich , UK,
2004 – „Passage d’Europe”, St-Etienne Metropole Musée d’Art Moderne, St-Etienne, Francja,
2003 – European Media Art Festival, Osnabrueck, Niemcy,
2003 – „Public Rituals. Art/Video from Poland”, Muzeum Sztuki Nowoczesnej MUMOK,  Wiedeń, Austria
2000 – „Nowa Sztuka Białorusi”, CSW, Zamek Ujazdowski, Warszawa.

Najważniejsze nagrody, stypendia i rezydencje:
2013  Zwycięstwo w konkursie Muzeum Widzialne w kategorii identyfikacja wystaw czasowych
2008   Stypendium artystyczne dla młodych twórców z poznańskiego środowiska artystycznego.
2005  Stypendium Artystyczne Polskiej Korporacji Targowej.
1994-2004 stypendium Rządu Polskiego

Prowadzone projekty artystyczne i badawcze:
Anonimowe autoportrety.(Anonimous Self Portraits)
Permanentne odbicia. (Permanent Reflections)
Obiekty Elektryczne. (Electric Objets)

Kurator:
2015 Trucizna,Poznań, Pawilon Nowa Gazownia ( wraz z prof. Izabellą Gustowską)
2011  Thriller, Galeria SiC, Wrocław
2010  Alien Art. Główny program Biennale sztuki współczesnej „Mediations”, Poznań
2009  Festiwal sztuki w przestrzeni publicznej Urban Legend, Poznań (wraz z prof. Izabellą Gustowską, dr. Hab Pawłem Leszkowiczem )
1999  „I Białorusko – Polski Festiwal Sztuki Współczesnej w Brześciu„, Brześć, Białoruś ( wraz z Volhą Maslouską)

Wybrane prace:

Raman Tratsiuk Venus,

obiekt interaktywny, gips, gumy do żucia, 70 × 40 × 30 cm,

wystawa Trucizna, Pawilon Nowa Gazownia, Poznań 2015

Raman Tratsiuk

Anonimowe Autoportrety, 2012

instalacja interaktywna, projekcja 3 × 15 m

wystawa indywidualna „Anonimowe Autoportrety”, Art Stations Foundation, Poznań 2012

Grupa Bergamot (Volha Maslouskaya i Raman Tratsiuk)

performans z cyklu „Życie organiczne” czas trwania 13 min.,  Hotel De Inmigrantes – Cosmopolitan Stranger, Manifesta 9, Hasselt, Belgia

Grupa Bergamot (Volha Maslouskaya i Raman Tratsiuk)

performans z cyklu Życie organiczne, 2010

czas trwania 10 min., Mediations Biennale, Poznań 2010

Grupa Bergamot (Volha Maslouskaya i Raman Tratsiuk)

performans z cyklu Życie organiczne,

czas trwania 6 min., Vogue, CSW Łażnia, Gdańsk 2009

Grupa Bergamot (Volha Maslouskaya i Raman Tratsiuk)

performans z cyklu Życie organiczne,

czas trwania 6 min., Biennale sztuki współczesnej „Mediations”, Poznań 2010

Grupa Bergamot (Volha Maslouskaya i Raman Tratsiuk)

Biophilia 2007, fotografia kolorowa 120×80 dibond.

Grupa Bergamot (Volha Maslouskaya i Raman Tratsiuk)

performans z cyklu Życie organiczne,

czas trwania 12 min., 3 Biennale Sztuki w Moskwie, Rosja, 2009

Grupa Bergamot (Volha Maslouskaya i Raman Tratsiuk)

performans z cyklu Życie organiczne,

czas trwania 37 min., „Inner Spaces Multimedia” festiwal, Poznań 2003

Grupa Bergamot (Volha Maslouskaya i Raman Tratsiuk)

performans z cyklu Życie organiczne, 2007

czas trwania 12 min., Festiwal „Mandala”, Wrocław

Raman Tratsiuk. Anonimowe autoportrety/Anonimous Selfportraits. Instalacja interaktywna /Interactive installation, Art Stations Foundation, Słodownia +2, Poznań 2012 Wkraczając w przestrzeń mojej instalacji Anonimowe autoportrety/Anonimous Selfportraits odbiorca zderzony zostaje ze ścianą skonstruowaną z kilkuset zdjęć z portali randkowych. Zdjęcia te funkcjonują na zasadzie okien, portali odnoszących do sfragmentaryzownych, rozrzuconych w sieci, znaków anonimowych podmiotowości. Tworzy się rodzaj performatywnej matrycy, która koduje i przetwarza wizerunki ułożone w ramach mozaikowej struktury. W pierwszym kontakcie z instalacją fotografie są nierozpoznawalne; sprowadzone do postaci miniaturowych ikon odgrywają niekończący się performans sieci. Całością zdarzenia steruje zaprojektowany w środowisku Max/Msp/Jitter algorytm, definiujący współczesną kondycję podmiotowości. Algorytm losowo przeszukuje fotograficzną bazę danych, pierwotnie stworzoną przeze mnie z intencjonalnie wyselekcjonowanych portretów, i powiększa portrety konfrontując je ze wzrokiem widzów. Interaktywność instalacji została zaprogramowana – przed ścianą wideo znajduje się obszar aktywny, w którym dokonywany jest tracking ruchu publiczności. Algorytm za każdym razem pozycjonuje wybrany portret wobec pozycji widza w obszarze aktywnym. W ten sposób portrety, śledząc widzów, wciąż uaktywniając nowe wizerunki, odwzorowują strategię pop-up – wyskakujących okien przeglądarek internetowych nachalnie starających się wydobyć z informacyjnego szumu internetowego prezentowaną treść. Za pomocą tego zabiegu realizuję także zasadę „interaktywnej podmiotowości”, która uwidacznia i dookreśla wyłącznie w akcie interaktywnego jej wywołania , jak też w relacji do innych usieciowionych portretów. Jednak jest to interaktywność zaprogramowana. Interaktywność algorytmicznej sieci, którą uruchamia obecność odbiorcy, ale którą steruje język cyfrowych obliczeń. Szum informacyjny jest też obecny w sferze audialnej również generowanej losowo i konstruującej poczucie czasowego zawieszenia. Publiczność wprowadzana jest w audiosferę utkaną z cyfrowych przepięć, sprzężeń, trzasków, jakby przebywała w zapętlonym czasie nieustającego samogenerowania się szumu logowania, nawiązywania połączeń, uruchamiania stron, itp. Instalacja w sposób konceptualny – w wymiarze artystycznym – jest odegraniem naszej codziennej sytuacji usieciowienia. Śledzenie ruchu w sieci – śledzenie potencjalnie atrakcyjnych miejsc lokowania treści – odwiedzalność stron, pozycjonowanie wizerunków – powoduje, że podmiot rozprzestrzennia się na tysiące wykonywanych połączeń – dookreślają go tylko nawiązywane kontakty. Pozbawiony jest indywidualności, staje się anonimowy, a jego tożsamość budowana jest poprzez dookreślające go wykonywane w sieci połączenia. Relacyjność, którą zakłada instalacja łączy więc również w sieć zaprogramowanej zależności odbiorcę i anonimowe wizerunki, kształtując sytuację obopólnej determinacji. Tym samym podmiotowość odbiorcy jest sprzęgnięta z sytuacją wyboru, który jest de facto wyborem pozornym; uwarunkowanym przez zaprogramowany performans sieciowy.

Grupa Bergamot (Raman Tratsiuk, Volha Maslouskaya). performance „Życie organiczne” Mediations Biennale, Poznań 2012

Subtelność i agresja, męskość i kobiecość, ścieranie się dwóch wartości antagonistycznych względem siebie – tak można zdefiniować prace grupy Bergamot. W relacji do pierwszych performance Bergamotu można usytuować Biofilię. Z jednej strony w Biofilii widz wkracza w przestrzeń wysublimowaną, delikatną, jakby osłoniętą lekka mgiełką, tak jak byśmy oglądali świat przy zmrużonych i rozmarzonych oczach. W dodatku to, co dostrzegamy, to akt czułości i delikatnej erotyki, jakim jest pocałunek, a raczej subtelne muśnięcie ustami rośliny. Jednak z drugiej strony to bardzo wyrazisty obraz, o ostrych kształtach, zdominowany agresywnym, inwazyjnym i nieprzyjemnym dźwiękiem przemocy. Zderzenie tych dwóch biegunów pożądania podejmuje próbę definicji z jednej strony czynnika męsko-kobiecego, z drugiej zaś – walki wewnętrznej pomiędzy pożądaniem, bólem, pragnieniami, a doznaniem erotycznym, przyjemnością, akceptacji oraz zanegowania własnego ciała i fizyczności. Agata Rogoś