Wystawa „8 stories”

Wystawa „8 stories”

25 kwietnia – 25 maja 2025
Espacio Agora, Saragossa, Hiszpania

Michał Bugalski

Piotr Chojnacki

Anna Kędziora

Jarosław Klupś

Kamila Kobierzyńska

Paul Magee

Max Radawski

Katarzyna Wąsowska

Zespół kuratorski: Anna Biedermann / Mateusz Bieczyński / Javier Galan

Opracowanie graficzne: Agatę Kulczyk

Wystawa 8 stories prezentuje osiem indywidualnych projektów fotograficznych, które łączy

wspólna wrażliwość i subiektywne podejście do medium fotografii – traktowanej nie jako dokument rzeczywistości, lecz jako narzędzie służące do rejestrowania efemerycznych wrażeń, śladów pamięci i mikronarracji. Artyści i artystki, których prace prezentujemy, przyglądają się codzienności z czułością, uważnością i często osobistym zaangażowaniem, kierując obiektyw ku tematom pozornie marginalnym, niedostrzegalnym w głośnych i spektakularnych narracjach współczesnego świata. W centrum ich zainteresowania znajdują się relacje między człowiekiem a jego otoczeniem – zarówno społecznym, jak i naturalnym – a także refleksje nad pamięcią, przemijaniem, ciałem i tożsamością.

Prezentowane prace oscylują pomiędzy inscenizacją a obserwacją, pomiędzy analogowąmaterialnością a cyfrowym zapisem, pomiędzy realnością a iluzją. Kamila Kobierzyńska tworzy metaforyczne obrazy transgeneracyjnej pamięci i traumy, Jarosław Klupś wykorzystuje dagerotypię do wizualnych rekonstrukcji znaczeń przestrzeni podmiejskich, Anna Kędziora dokumentuje przemysłową eksploatację Renu jako „pracującej rzeki”, a Michał Bugalski podejmuje próbę uchwycenia ulotnych powrotów do dzieciństwa poprzez gesty i obrazy zakorzenione w popkulturze. Katarzyna Wąsowska traktuje działkę jako mikrokosmos międzygatunkowej koegzystencji, Max Radawski eksploruje emocjonalny pejzaż relacji intymnej, Paul Magee dematerializuje ciało w cyfrowych skanach, podejmując refleksję nad językiem i substancją w erze binarności, a Piotr Chojnacki przywraca symboliczne znaczenie kamieni jako świętych znaków i osi świata.

8 stories to opowieści osobiste, poetyckie i nieoczywiste. Są jak delikatne światła w mroku – niedoskonałe, czasem rozedrgane, ale właśnie dlatego prawdziwe. Wspólnie tworzą mozaikę współczesnych refleksji nad tym, co ulotne, ciche, a jednak głęboko poruszające.