Tu, gdzie kończy się ląd, a morze zaczyna | Gosia Kępa

Tu, gdzie kończy się ląd, a morze zaczyna | Gosia Kępa

Galeria Design, ul. Wolnica 9
wernisaż: 06.03.2025, g. 19:00
06.03.2025 – 6.04.2025
dni i godziny otwarcia: pn – ndz, 10.00 – 18.00
kuratorka: Zosia Sałasińska

When you look at water, you see what you think os your reflection. But it’s not yours.You are reflection of water.

z monologu Roni Horn „Saying Water”

Przeglądamy się w lustrze wielkiej wody. Usłysz, zobacz i dotknij. Zasmakuj. Woda pod nami to ponadgatunkowe źródło wiedzy, przedłużenie ziemskiego istnienia. Tam, gdzie ląd się kończy, a morze zaczyna, rysują się nowe horyzonty poznawcze, które kwestionują zastane porządki. Linia brzegowa zmienia się nieustannie, nie pozwalając oku się przyzwyczaić. Krajobraz raz uchwycony już nigdy nie będzie taki sam. A jednak ziemia zdaje się trwać – jest szorstka, zostawia ślady. Chciałoby się ją posiąść, ujarzmić, zatrzymać. Byle nie stracić gruntu pod nogami.

Projekt powstał w trakcie wymiany akademickiej na Universidade de Lisboa, zrealizowanej w ramach programu Erasmus+. Punktem wyjścia do twórczych poszukiwań Gosi Kępy była fascynacja oceanem, a ich efektem stała się wielowymiarowa praca artystyczna, poruszająca zarówno wątki intymne, jak i globalne zagadnienie migracji, a także zasobów naturalnych widzianych jako kapitał, podlegający systemowym wzorcom dominacji.
Co jeszcze poczujemy, gdy wyostrzymy zmysły? Czy w głębokim słuchaniu mamy szansę usłyszeć samych siebie?

Gosia Kępa (1997)
Pochodzi ze Świdnicy. Fotografka, artystka wizualna, absolwentka Psychologii Społecznej na Uniwersytecie SWPS w Warszawie, a także Fotografii na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu.

W swojej twórczości działa w obszarze różnych mediów – m.in. fotografii, obiektu, rysunku czy performance’u. Interesuje się szeroko pojętą relacyjnością. Zajmuje się zagadnieniami związanymi z tożsamością i współistnieniem. Porusza ją natura, ma słabość do szukania zachwytów w formach organicznych. Zaś fotografia jest dla niej przede wszystkim narzędziem do spotkania z drugim człowiekiem.

Dobrze odnajduje się w organizowaniu spotkań wokół sztuki. Prowadziła warsztaty z analogowych technik fotografii (takich jak cyjanotypia, czy antotypia), otwarty zakład fotograficzny, a także spotkanie wokół gleby. W 2022 roku uczestniczyła w wiślanej rezydencji artystycznej z kolektywem Flow czyli Przepływ, od tamtej pory z zamiłowaniem eksploruje wątki akwatyczne. Semestr zimowy w 2023 roku spędziła na wymianie w Portugalii, na Uniwersytecie Lizbońskim, gdzie badała temat ziemi i oceanu. W ramach swojego projektu dyplomowego we współpracy z trzema rzekami analizowała różne rodzaje trwania. Na jesieni 2024 roku brała udział w rezydencji artystycznej w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, gdzie przyglądała się ziemi i badała potencjał pigmentowy materiałów glebowych.