Gosia Kępa | Rzekę słyszę zawsze blisko

wernisaż: 14.11, godz.18.00

Galeria Szewska 16

czas trwania wystawy: 14-24.11.2024 

Rzekę słyszę zawsze blisko

W ramach pracy dyplomowej przyglądam się rzece i utwierdzam się w przekonaniu, że płynąca woda jest dla mnie najlepszą metaforą przemijania, a zmiana jest jedyną stałą. Tytułowa rzeka ujawnia swoją obecność na wiele sposobów. Jednocześnie staje się główną bohaterką projektu i jego współtwórczynią. Praca jest efektem moich badań nad zapisem istnienia. Wynika z osobistego lęku przed zmianą i stratą. We współpracy z trzema rzekami: Bystrzycą, Odrą i Białką analizuję różne rodzaje trwania. Notacja odgrywa tu bardzo ważną rolę. Zauważam ją między innymi w obrazie zdjętym z powierzchni starorzecza za pomocą materiału, czy też w bezpośrednim zapisie wykonanym przez wywierzysko. Osobisty zapis krótkiego istnienia (fragment pępowiny) zestawiam z istnieniem Ziemi (gliną zebraną u źródła). Projekt jest próbą pogodzenia się z przemijaniem. Z pomocą rzeki opowiadam o osobistej solastalgii, która dotyczy tęsknoty za bliskimi, którzy dopiero odejdą. I tak jak życie rzeki opiera się na byciu wszędzie, tak wierzę w to, że wspierająca obecność moich bliskich będzie się przejawiać pod wieloma postaciami, nawet po ich śmierci.

Gosia Kępa (1997)

Pochodzi ze Świdnicy na Dolnym Śląsku. Fotografka, artystka wizualna, absolwentka Psychologii Społecznej na Uniwersytecie SWPS w Warszawie, a także Fotografii na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu.

W swojej twórczości działa w obszarze różnych mediów – m.in. fotografii, obiektu, rysunku czy performance’u. Interesuje się szeroko pojętą relacyjnością. Zajmuje się zagadnieniami związanymi z tożsamością i współistnieniem. Porusza ją natura, ma słabość do szukania zachwytów w formach organicznych. Zaś fotografia jest dla niej przede wszystkim narzędziem do spotkania z drugim człowiekiem.

Dobrze odnajduje się w organizowaniu spotkań wokół sztuki. Prowadziła warsztaty z analogowych technik fotografii (takich jak cyjanotypia, czy antotypia), otwarty zakład fotograficzny, a także spotkanie wokół gleby. W 2022 roku uczestniczyła w wiślanej rezydencji artystycznej z kolektywem Flow czyli Przepływ, od tamtej pory z zamiłowaniem eksploruje wątki akwatyczne. Semestr zimowy w 2023 roku spędziła na wymianie w Portugalii, na Uniwersytecie Lizbońskim, gdzie badała temat ziemi i oceanu. W ramach swojego projektu dyplomowego we współpracy z trzema rzekami analizowała różne rodzaje trwania. Aktualnie przebywa na rezydencji artystycznej w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, gdzie przygląda się ziemi i bada potencjał pigmentowy materiałów glebowych.