Galeria Rotunda Budynek A, Al. Marcinkowskiego 29
9-24.03.2024
Finisaż 24.03, g. 13.00
Monika Nowicka, Zofia Balbierz, Aleksandra Żuk, Dawid Walczak, Yauheniya Bialova, Weronika Stefaniak, Zofia Galatis,, Dawid Walczak, Natalia Walicht, Patrycja Piórkowska, Tamara Tarnawska
Kamila Lukaszczyk, Maja Michalska
Pojęcie to dotyczy złamania w stopniu mniejszym pewnych ustalonych prawnie i przyjętych społecznie norm. Występek traktujemy w sposób wieloznaczny. Jest on subiektywny i w zależności od miejsca, w którym się znajdujemy oraz czasu traktujemy go różnie. To w jaki sposób prezentujemy siebie i świat, i jak potrafimy to nazwać dotyczy głównie trzech połączonych ze sobą tematów – reprezentacji, doświadczenia oraz interpretacji.
Prezentowane na wystawie studenckie występki działają przeciwko przyjętym społecznie normom, prowokują do ich podważania, do ich ponownego zweryfikowania, nazwania, a nie do podążania za przypisaną do nich definicją. Przewinienie w działaniach artystycznych wyzwala kontrowersje, może być poruszeniem kwestii niewygodnych – tabu, prowokować do dyskusji, do poszukiwań odpowiedzi, zadawania pytań. „Występek” to opowieść, która eksploruje tematy związane z religią, polityką, tradycją, abstrakcją, samoświadomością i życiem codziennym. Szukanie własnych interpretacji nie zawsze jest komfortowe a znalezienie innej odpowiedzi niż słownikowy termin wymaga od nas wejścia w nasze uczucia, przeżycia i doświadczenia. Osoby studenckie wykorzystały język grafiki artystycznej i za jego pomocą ukazują różnorodne interpretacje tematu – od subtelnych wskazówek po ekspresyjne, symboliczne manifesty. Te wszystkie silne przeżycia jakich doświadczono, prowokowały do głębszego zastanowienia się nad tym, co znaczy być odważnym, jak bycie „obserwowanym” wpływa na nasze poczynania, jakie ślady w nas zostawia. Jak to jest odczuwać bezsilność, smutek czy złość… Czy modernizacja za którą podążamy może być plagą czy stała się już normą? Jak dążenie do perfekcji może stać się frustracją. Brzemię opieki, dawanie wsparcia, to jak szybko czasami musimy dorosnąć staje się przymusem, a nie przywilejem, często w wyniku czyichś decyzji. Na wystawie znaleźć również możemy symbol tożsamości i odpowiedzialności za osobiste wybory, podkreślając jednocześnie potrzebę akceptacji własnych niedoskonałości i błędów, nawet w kontekście dokonywanych działań uznawanych za występkowe.
Czarny pasek – symboliczne zakrywanie lub maskowanie pewnych aspektów lub konsekwencji działań uznawanych za występkowe pojawia się nie tylko w pracy Moniki Nowickiej, ale także w przestrzeni galeryjnej oraz w niektórych miejscach na uczelni. Obecność czarnego paska wykorzystujemy do eksploracji tematów związanych z wolnością, kontrolą, represją i krytyką. Nasz czarny pasek w ujęciu artystycznym traktujemy dość obszernie, od zaciemniania najgorszych z czynów po te małe, z pozoru nie tak istotne występki z naszego życia. Zastanawiając się jednocześnie nad swoim „jestem” i własną występkowością, zadajemy pytanie: czy nasze poczynania i wybory, ukrywanie prawdziwych emocji, uczuć przed innymi – czy to wszystko tworzy w sztuce występków czarny pasek, który rzuca cień nie tylko na nas samych, ale i na całe otoczenie?
Czy Ty też masz w sobie coś z występkowości?