Przejdź do treści

Katarzyna Górna | Koniec wszystkiego, spotkanie autorskie/wykład

Pracownia Sztuki w Przestrzeni Społecznej

6 grudnia 2023 r (środa)., godz. 19:00

Nowa Kamienica UAP, 2 piętro, sala nr 3

Al. Marcinkowskiego 28

Wydarzenie finansowane ze środków Wydziału Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa UAP

Od wielu już lat w swoich pracach artystycznych zadaję pytanie: Jak to możliwe że nam ludziom udało się doprowadzić nas samych, a wraz z nami wszystko inne co żyje na tej planecie, do stanu zagrożenia wyginięciem? Taki był temat mojej pracy doktorskiej „Zagłada ludzkości’. Nie chodzi mi jednak o suche dane, które mogą potwierdzić czy taka katastrofa jest w ogóle możliwa. Bardziej interesuje mnie pytanie co poszło nie tak? Jak to się stało, że utknęliśmy w tym odrażającym, opartym na przemocy i wyzysku systemie, bez wiary w  możliwość zmiany naszego losu. Te pytania pojawiają się również na wielu stronach zeszłorocznej, słynnej już publikacji „Narodziny wszystkiego. Nowa historia ludzkości” Davida Graeber’a i Davida Wengrow’a, do którego nawiązuje tytuł mojego wykładu. Autorzy w tej książce opierając się na ogromnej ilości badań archeologicznych jak i antropologicznych przedstawiają prehistoryczne, dawne społeczności, a szczególnie skupiają się na ich organizacji społecznej. Pokazują, że oparte na kolektywnym zarządzaniu zasobami i ich redystrybucji oraz trosce o wszystkich członków społeczności modele, funkcjonowały zarówno wśród społeczności rolniczych, jak i miejskich. Okazuje się, że nie jest konieczne państwo z jego monopolem na przemoc, żeby ludzie wykształcili odporne, trwałe i różnorodne formy życia politycznego, gospodarczego i kulturalnego. Co więcej Graeber i Wengrow, twierdzą że to m.in kwestia naszej wyobraźni, że my jako gatunek dzięki niej jesteśmy w stanie takie systemy zmieniać. My jako artystki i artyści mamy tej wyobraźni w nadmiarze i jeżeli już tak się nieszczęśliwie stało że w wyniku przygodnych procesów jako gatunek wpadliśmy w pułapkę zhierarchizowanego i utrzymywanego w ryzach przez akty masowej i arbitralnej przemocy systemu politycznego – ekonomicznego, który doprowadził nas do stanu zagrożenia wyginięciem, dzięki niej – tej wyobraźni, będziemy wstanie jakoś temu zaradzić.

W czasie wykładu zaprezentuję przegląd najważniejszych swoich prac i działań społecznych, w których od początku, od pierwszej indywidualnej wystawy, stawiam krytyczne pytania dotyczące przede wszystkim systemowej opresji patriarchalnej, ekonomicznej i politycznej. Postaram się pokazać, że nasz artystek i artystów udział w życiu społecznym i politycznym jest ważny.

Trzej mężczyźni w garniturach stoją tyłem do odbiorcy. Każdy z osobna przyklejony ma na plecach jeden wyraz składający się z hasło: "Nigdy nie pracuj "
Katarzyna Górna, „Piknik na skraju drogi”, widok wystawy, dzięki uprzejmości CSW Kronika w Bytomiu

dr Katarzyna Górna – artystka, urodzona 1968 roku, Absolwentka słynnej „Kowalni“ – pracowni rzeźby Grzegorza Kowalskiego na warszawskiej ASP. W 2019 otrzymała tytuł doktory sztuki (Akademia Sztuki w Szczecinie, wydział Malarstwa i Nowych Mediów). 2019 Laureatka Nagrody Artystycznej im. Marii Anto i Elsy von Freytag. 2021 Laureata konkursu im. Ludwiki z Lindów Góreckiej (przyznanej przez Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki)

Katarzyna Górna Jest przedstawicielką nurtu zwanego sztuką krytyczną – powstałego w latach 90, XX wieku, który charakteryzował się m.in. krytycznym spojrzeniem na rzeczywistość transformacyjną, polityczną i obyczajową, podejmując przemilczane często kwestie społeczne. W początkach twórczości, Katarzyna Górna opiera się na perspektywie kobiecego spojrzenia na rzeczywistość społeczną oraz symboliczne formy funkcjonowania obrazu kobiety w kulturze. Od 2009 Górna angażowała się w walkę o prawa twórczyń i twórców. Jest współzałożycielką Obywatelskiego Forum Sztuki Współczesnej. W 2012 roku współorganizowała strajk artystów i artystek pod hasłem „Dzień bez Sztuki”. Obecnie twórczość Katarzyny Górnej skupia się przede wszystkim na kondycji społecznej i politycznej oraz na sytuacji związanej kryzysem wywołanego katastrofą klimatyczną.

Wybrane wystawy indywidualne i zbiorowe:

2016 – „Robiąc użytek. Życie w epoce postartystycznej”, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa

2016 – „L’arte differente. Mocak al MAXXI”, MAXXI (Museo Nazionale delle Arti del XXI Secolo), Rzym

2017 – „Art WORK / PL-UA Artyści o pracy”, galeria Arsenał Kijów, Ukraina, Galeria Dworcowa, Wrocław

2018 – „Sytuacja, która się w Polsce nie zdarzyła” pokaz filmu, siedziba Krytyki Politycznej, Warszawa

2018 – „Portret Artysty Romantycznego” galeria Studio, Warszawa

2018 – „Skip The Line! Populizm I Obietnice Współczesności.“ Biennale Warszawa

2018 – „Niepodlegle. Kobiety a dyskurs narodowy“ MSN Warszawa

2019 – „Zagłada Ludzkości” Trafostacja Sztuki, Szczecin

2019 – „Piknik Na Skraju Drogi” CSW Kronika, Bytom

2020 – „Oczyszczenie” (film) Warszawa w Budowie MSN Warszawa

2021 – Artists’ Film International 2021 (Hammer Museum, Los Angeles, USA 2021 Artists’ Film International 2021, GAMeC – Galleria d’Arte Moderna e Contemporanea di Bergamo, Italy 2021 Artists’ Film International 2021, Fundación Proa, Buenos Aires, Brasil 2021 Artists’ Film International 2021, Crawford Art Gallery, Cork, Ireland 2021 Artists’ Film International, Whitechapel Gallery, London, UK

2022 – „Dlaczego by ludzie nie mieli pokazywać kilku profilów jednocześnie?” Trafostatcja Sztuki, Szczecin

2022 – „Bezsenność” / „Sleeples” lokal_30 Warszawa oraz at A.I.R. Gallery, NYC

2023 – „Koniec wszystkiego” Fundacja Sztuki Nowoczesnej, Warszawa

  • Autor: Piotr Grzywacz
  • Opublikowano: 24.11.2023, 22:01
  • Ostatnia edycja: 24.11.2023, 22:03