Ernest Borowski   | Attention Scores

Ernest Borowski  

Attention Scores

19. 05 – 06. 06. 2023 
Wernisaż: 19.05.2023 godz. 18:00 

Kuratorka: Aleksandra Zhuchko  

Ekonomia uwagi próbuje utrzymać stały poziom niepokoju. Paski powiadomień migają,  nieustanne FOMO. Pamiętasz jak miałxś fidget spinnera? W 2017 roku. Po bokach ekranu widzę reklamy – zgodne z poprzednimi wyszukiwaniami, z algorytmicznym obrazem mnie, w binarnej  ekonomii ciał. Ciało, a wraz z nim jego konteksty są jednak nieobecne. W momencie pojawienia  się – fidget spinnery miały pomagać osobom neuroróżnorodnym w zarządzaniu uwagą, działać odstresowująco i wspomagać skupienie. (Jednocześnie pozostając dziwnie satysfakcjonującą rozrywką.) Formuła zabawki, jej prosty design i bezpośrednia funkcjonalność (bądź jej praktyczny  brak) sprawiają, że targetem jest potencjalnie każdx – pojawiły się w szkołach, korporacyjnych  biurowcach i urzędach. Parę miesięcy później spinnery wylądowały na kulturowych, jak i tych  całkowicie realnych, wysypiskach.  

Postrzegając uwagę jako ostatni zasób, który jesteśmy w stanie uwolnić, Jenny Odell proponuje  robienie niczego¹ – przejęcie własnej uwagi, przeskalowanie jej, samodzielne wybranie gdzie ją skierować. Nie czuję zmęczenia – wyłączyłxm receptory, próbuję nadążyć. Ukrywam swoje  obrzydliwe płyny, plamy, kształty. One się nie spieszą, mają własne intencje. Niekontrolowane –  budzą strach. Jak do nich dołączyć, squeerować algorytm, odpocząć? Kategorię strachu  zastępuję ciekawością. Zauważam własną materialność – punkt wspólny z innymi istnieniami.  Wydłużam czas.  

Spotykam niesamowite ciała. Łączą się w dziwne konstrukcje, komunikują niejasne symbole.  Uważnie się im przyglądam, szukam zmiennych znaczeń. Ich imiona są śliskie i elastyczne,  materialność bezgraniczna i dziwna. Wypełniają niekończące się sekundy odpoczynkiem. Gdy ich  forma zanika, rozpoznajemy siebie w czymś innym. 

Ernest Borowski (1998) – queerowy artysta intermedialny, producent i DJ. W poszukiwaniu  nowych języków do wyrażania złożoności świata, w którym żyjemy, wykorzystuje queerowe i  nowomaterialistyczne narzędzia, aby rzucić wyzwanie kapitalistycznym narracjom. Bada relacje  między naturokulturą i technologią oraz systemowe praktyki wykluczania mniejszości, szukając  możliwości queerowania podmiotu.  

Ernest stosuje spekulatywne metody zarówno w tworzeniu dźwięku, jak i wizualnym opowiadaniu  historii, aby wyobrazić sobie świat, w którym ludzie i istoty więcej-niż-ludzkie współistnieją i dzielą się swoją wiedzą i wrażliwością. Czego możemy nauczyć się z bagien? Czy możliwe jest lepsze  zrozumienie antyproduktywności naszych własnych ciał poprzez taniec, w przeciwieństwie do  czytania wyłącznie teorii? Co szumią do nas maszyny? Poszukiwanie odpowiedzi poza  instytucjonalnym środowiskiem akademickim i własnym ludzkim doświadczeniem staje się metodą praktyki artystycznej – eksperymentem myślowym pełnym cielesności. Bawiąc się różnymi mediami, intensywnościami i teksturami, tworzy niepokojące, ale uwodzicielskie pejzaże  dźwiękowe i wizualne. ,,nic” będące niczym jedynie w kategoriach kapitalistycznego kultu produktywności; Jenny ¹ Odell, How to Do Nothing: Resisting the Attention Economy, Melville House 2019