[PL]
Wernisaż: 8.06.2022 18:00
Scena Otwarta, ul. Szyperska 8 (Budynek Starej Papierni)
Wystawa czynna: 9.06-14.06.2022 w godzinach 14:00-18:00.
Już-nie jeszcze-nie to hasło przyświecające wystawie prac dyplomowych podsumowujących studia magisterskie w I Pracowni Grafiki – Wypukłodruk na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu.Tytuł wystawy to zbiór trzech, z pozoru rożnych, interpretacji rzeczywistości otaczającej wystawiane artystki. Zauważalna jednakże mnogość i wielowarstwowość znaczeń podejmowanych tematów, zamyka poszukiwania w obszarze kontrastowego, w swym założeniu, hasła, w pewnym pojęciowym „pomiędzy”.* Już-nie jeszcze-nie — doświadczanie przestrzeni pomiędzy — to propozycja Marty Chudy, która konfrontuje zagadnienia anonimowych i tranzytowych przestrzeni nie-miejsc z realnymi przystankami, na których trasie artystka porusza się i doświadcza przestrzeni. Świadomy wybór fragmentu pośredniej i zwyczajowo zapomnianej, choć pospolitej, rzeczywistości, a następnie przekształcenie go, „zawiesza” przestrzeń w chwili, oddając, podobnie jak u autorki, wrażenie „zawieszenia”, w sensie „bycia pomiędzy” jednym momentem a drugim lub „bycia pomiędzy” tytułowymi „już-nie” i „jeszcze-nie”.* Już-nie jeszcze-nie — jako ciągłe kształtowanie własnej tożsamości — to palimpsestowe poszukiwania Weroniki Kalemby, która analizując złożoność człowieka, w kontekście otaczającej go rzeczywistości, łączy go ze słowem. Artystka rozumie jednostkę jako indywidualny, wielopłaszczyznowy rękopis, jako metaforę i świadectwo własnej rzeczywistości. Słowa, które widnieją w prezentowanych grafikach, to pojęcia, które budują się w ludziach z całego spektrum indywidualnych doświadczeń, cech osobistych, sposobów życia, a także rozumienia świata. Są to wielogłosowe zapisy – mogą być zupełnie inaczej rozumiane przez różnych ludzi – mogą różnić się kontekstami i wrażliwością.* Już-nie jeszcze-nie — kajś i nikaj czyli o wielogłosie miejsca — to opowieść o świecie już nieistniejącym, choć zapamiętanym. To hołd rodzinnej pamięci, przeszłej i współczesnej, Kamili Lukaszczyk. Autorka zestawia dwie różne historie, w tym samym miejscu, lecz w innym czasie, poszukując własnej tożsamości jako Ślązaczka. Ja i Oni. Mój i Ich. Świadoma przeszłości zwraca uwagę na empiryczność miejsc, na indywidualne podejście do ich tematu. Zdaje sobie sprawę, że w miejscach, o których myśli, istniał świat odmienny, od tego który dane było jej przeżyć. Miejsca, które interpretuje, to zdecydowanie coś więcej niż adres, krajobraz, przystanek na drodze życia.
[EN]
Opening: 8.06.2022 18:00
Scena Otwarta, 8 Szyperska Street (Stara Papiernia building)
Opening hours: 9.06-14.06.2022
from 14:00-18:00.
Not anymore not yet is the main motto of the graduation exhibition summing up MA studies in the Printmaking I Studio – Relief Printing at the Magdalena Abakanowicz University of the Arts in Poznan.The title of the exhibition is a set of three, seemingly different, interpretations of the reality surrounding the exhibited artists. However, a noticeable multiplicity and multilayer of meanings of the topics taken up, closes the search in the area of the contrasting, in its assumption, slogan, in a certain conceptual „between”.* Not anymore not yet — experiencing spaces in between – is Marta Chudy’s analysis which confronts the problem of anonymous and transitional spaces of non-places with real public transport stops which the artist moves around and experiences space on her way. Conscious selection of a fragment of an indirect and usually forgotten, though common, reality and then an artistic transformation of it, “suspends” the space in a moment, giving the impression of „suspension” similar to the one experienced by the author in the sense of „being between” one moment and another or being between title “not anymore” and „not yet”.* Not anymore not yet — as a constant shaping of one’s own identity – is a palimpsest search by Weronika Kalemba, who analyses the complexity of a human being, in the context of the surrounding reality, and links it with words. The artist understands an individual as an unique, multifaceted manuscript, as a metaphor and proof of one’s own reality. The words that appear in the presented graphics are concepts that build up in people from a whole spectrum of individual experiences, personal traits, ways of life, and understanding of the world. They are polyphonic writings – they may be understood quite differently by different people – they may differ in context and sensitivity.* Not anymore not yet — somewhere and nowhere, a polyphony of place – is a story about a world that no longer exists, although it is remembered. It is Kamila Lukaszczyk’s tribute to family memory, past and present. The author juxtaposes two different stories, in the same place but in a different time, searching for her own identity as a Silesian. Me and Them. Mine and Theirs. Aware of the past, she pays attention to the empirical nature of places, to the individual approach to their subject. She realizes, that in the places she thinks about, a different world existed far different from the one she was given to experience. Places, which she interprets, are definitely something more than an address, a landscape, just a stop on the way of life.