ANDRZEJ LEŚNIK | ZAPIS/SPOTKANIE Z CZERNIĄ

Zapraszamy na nową wystawę do Galerii Sztuki w Mosinie:

ANDRZEJ LEŚNIK – ZAPIS/SPOTKANIE Z CZERNIĄ

WYSTAWA CZYNNA do 31.10.2021

Prace można oglądać od wtorku do piątku w godzinach 9:00 – 16:00, w niedziele w godzinach 10:00 – 13:00

WERNISAŻ – 9.10.2021 godz. 17:30

Andrzej Leśnik urodził się w 1959 roku w Głuszycy na Dolnym Śląsku. W latach 1974–1979 – uczęszczał do Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby ukończył w 1984 roku dyplomem z zakresu malarstwa w pracowni profesora Włodzimierza Dudkowiaka. W 2014 roku otrzymał tytuł naukowy profesora zwyczajnego. Obecnie prowadzi I Pracownię Malarstwa na Wydziale Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Swoje prace prezentował na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych m.in. w Galerii ON, Poznań; Galerii MBWA, Leszno; Galerii Ego, Poznań; Państwowej Galerii Sztuki – Wieża Ciśnień, Konin; Galerii ABC, Poznań; Galerii Amfilada, Szczecin; Bałtyckiej Galerii Sztuki, Ustka; Galerii Test, Warszawa; Mosart – Miejski Ośrodek Sztuki, Gorzów Wielkopolski; Galerii Piekary, Poznań; Uniwersität der Künste, Berlin, Niemcy; Galerii Art Stations, Poznań; Galerii Miejskiej, Wrocław. Mieszka i pracuje w Poznaniu.

W 2020 roku w Galerii AT (UAP) zaprezentował swoje prace na wystawie zatytułowanej „Struktura pamięci”. W katalogu mogliśmy przeczytać: „Twórczość Andrzeja Leśnika oscyluje wokół rudymentów malarstwa: gry przestrzeni z płaszczyzną, potencjału koloru i faktury, relacji abstrakcja – natura oraz wokół zagadnienia gestu i rytmu.”

Analizując prace wcześniejsze, Marta Smolińska pisała: „Poszczególne formy <dzieją się> na powierzchni obrazu, jakby wychylając się spod białej <zasłony>, i wprowadzają intensywne wizualne napięcie. Przesunięcie którejkolwiek z nich spowodowałoby rozpad konfiguracji, polegający na utracie wzajemnych relacji, budujących sieć odniesień i kreujących pole energetyczne, przypominające złożone struktury dzieł suprematystycznych. Obraz Leśnika wskazuje w ten sposób także na zagadnienie dynamiki pamięci i nieustannych fluktuacji, zachodzących w jej rezerwuarze: pamięć zapisu splata się z zapisem pamięci, konstytuując nowy mikrokosmos obrazu, który – paradoksalnie – jest zarazem świeży i odkrywczy, jak i noszący echa tego, co wizualne archiwum już kiedyś zgromadziło, zachowało i teraz przywołało w podobnej, lecz odmiennej wersji”.

On sam o obecnej wystawie mówi tak: „Zestaw prezentowanych prac to zapis ludzkiej kondycji wobec czerni. Narastający zapis nawarstwiającej się czerni powoli pochłania biel, aż do granicy widzialnego, poza którą zaczyna się nieskończony świat, powoływany naszą wrażliwością i wyobraźnią. To właśnie nasza kondycja za każdym razem od nowa określa jego przestrzeń. Towarzyszące czarnym obrazom małe kolorowe monochromy niech będą światłem zabranym na tę wyprawę”.