Piotr C. Kowalski | Obrazy pisane 1995-2021

Piotr C. Kowalski | Obrazy pisane 1995-2021

Galeria ROTUNDA w Collegium da Vinci
Wystawa czynna codziennie
Finisaż 29.06.2021, godz. 15.00

Wystawie towarzyszy utwór zespołu TILT, pt. „Jeszcze będzie przepięknie, jeszcze będzie normalnie”

Na poznańskim  Placu Wolności, pod koniec listopada i w grudniu 2020 w trakcie głośnych STRAJKÓW KOBIET ustawiałem płótna formatu 205 x 360 cm aby znajdujący się tam ludzie mogli się swobodnie i spontanicznie wypowiedzieć mając do dyspozycji flamastry i spreje. 

Płótna stawiałem zawsze w tym samym miejscu, czyli obok tych szerokich schodów na tle neonu WOLNOŚĆ i ludzie bardzo ochoczo malowali a raczej pisali, szczególnie kobiety.

Od 1995 roku przy okazji realizacji swoich wystaw indywidualnych w różnych Galeriach i Muzeach ustawiałem swoje białe płótna bezpośrednio na ulicach lub placach po to aby ludzie mogli się przy okazji wypowiedzieć bez cenzury.

Prof. Waldemar Kuligowski w swoim tekście do wystawy pt. „JESZCZE BĘDZIE PRZEPIĘKNIE, JESZCZE BĘDZIE NORMALNIE”, która będzie miała miejsce w Galerii Rotunda w Collegium da Vinci, nazwał te moje płótna zagruntowane na biało, „białymi ścianami”.

Na Plac Wolności wychodziłem również kilka razy ze swoimi studentami i studentkami, zarówno polskimi jak i zagranicznymi, czyli erazmusami,  aby wspólnie malować, (oczywiście przestrzegając wszystkich zasad bezpieczeństwa) gdyż skoro na Uczelni nie wolno było, no to na Placu o nazwie Wolności było wolno jak najbardziej. Nikt nam nie zabraniał i obrazy powstały. 
Piotr C. Kowalski

Odkąd ludzie zamieszkali w pierwszych miastach – takich jak Jerycho, Kirkuk, Irbil, Chania, Bejrut – ukształtował się nie tylko nowy sposób życia: osiadłe życie wielkich populacji doprowadziło także do narodzin graffito, Oto jednym ze sposobów publicznego komunikowania się stały się ryty i napisy na murach. Powinniśmy w nich widzieć niezbywalne elementy miejskiej ikonosfery, przejawy wernakularnej „mikroarchitektury”, spontanicznej i oddolnej „szaty informacyjnej”. Nawet jeśli graffito nie tworzy osobnego dyskursu, będąc odbiciem szerszych zjawisk, to z pewnością jest medium emocji, afektów i wartości. Najczęściej chodzi o zawłaszczanie przestrzeni i oswajanie jej, ale też o wyrażenie buntu, sprzeciwu, praktyki okołomagiczne (deklaracje uczuć, symbole), próby szkodzenia innym oraz myślenie życzeniowe.