Wystawa najnowszych rzeźb Barbary Uścinowicz – studentki studiów magisterskich kierunku Intermedia.

 –

„Najlepszy pokój mojego wspomnienia to pokój, który opalizował mnogością nęcącego rozsypu rzeczy łatwo w palcach obrotowych. Jednych – sensownie przydatnych, lepionych na chłodną logikę i tych drugich – lepionych w opluwaniu jakiegokolwiek przeznaczenia. Pokój należał do moich dziadków. Dziadek – skrupulatny mechanik precyzyjny, babcia – przypadkowa laborantka. Mimo, że mocno zaawansowana zaćma dziadka dopuszczała do jego świadomości ledwie rozpoznawalne popłuczyny obrazu, potrafił on dobrze poruszać się po swoim pokoju. Pomagała mu w tym świetna organizacja całego mienia ruchomego – była raz ustalona, zapamiętana i nieustannie dopilnowywana.”

 –

Czas trwania wystawy:
07.11 – 12.11.2020

Galeria Scena Otwarta
ul. Ratajczaka 20, Poznań

 –

Wystawa prezentowana będzie w witrynie galerii, a także w formie dokumentacji fotograficznej na poznangalleries.com

---

[ENG]

The exhibition of the latest sculpture work of Barbara Uścinowicz, a student in the Master’s Intermedia field of study.

„The prime room of my memories, is the room iridescent in the plurality of tempting decay of things easily revolving in the fingers. One’s – reasonably useful, formed on cold logic, and those being second – formed in slander of any destiny. The room belonged to my grandparents. Grandfather – a conscientious, precise mechanic, grandmother – a accidental laboratory assistant. Even though grandfather’s heavily advanced cataract allowed him only the slightest reconcilable rinsing of seeing in his consciousness, he was able to move freely around his room. What helped him, was the great organization of his whole movables – once determined, memorized and guarded without cessation.”

 –

Translation:
Weronika Zięba

 –
07.11 – 12.11.2020
Galeria Scena Otwarta
ul. Ratajczaka 20, Poznań

---

[RU]

Выставка новейших скульптур Barbary Uścinowicz студентки магистратуры на направлении Intermedia.

«Лучшая комната в моей памяти – это комната, которая переливалась множеством соблазнительных россыпей вещей, легко вращающихся между пальцами. Каких-то вещей – разумно полезных, созданных по холодной логике, и остальных – созданных с намерением плевать на какое – либо предназначение. Комната принадлежала моему дедушке и бабушке. Дедушка – педантичный точный механик, бабушка – случайная лаборантка. Несмотря на то, что из-за сильно развитой катаракты, до сознания дедушки доходили едва узнаваемые размытые образы,он мог хорошо передвигаться по своей комнате. Ему помогала в этом прекрасная организация всего имущества – ее когда-то создали, помнили о ней и постоянно ухаживали.

 –

Перевела:
Anastazja Wiazowicz

 –

Продолжительность выставки:
07.11 – 12.11.2020
Galeria Scena Otwarta
ul. Ratajczaka 20, Poznań

---