X Pracownia Rysunku

X Pracownia Rysunku

dr hab. Maciej Przybylski, prof. UAP – kierownik pracowni

dr hab. Natalia Brandt, prof. UAP

Kontakt: 

maciej.przybylski@uap.edu.pl

natalia.brandt@uap.edu.pl

Lokalizacja: 

sale E 204, E 207, ulica Mielżyńskiego

PROGRAM 

Od czasów gdy w sztuce wszystko stało się możliwe teoretycy jak Arthur Coleman Danto uznali, że sztuka przestaje być tym, czym była i  jej dotychczasowy charakter zmienia się, staje się formą filozofii. Umiejętności wypowiadania nabiera się poprzez doświadczenie – forma wypowiedzi jest przecież ściśle związana z treścią. Język winien być właściwym do wypowiedzenia danej treści. Pojęcia warsztatu i jego rozumienie zmieniło się od czasów awangardy i cały czas ze względu na nowe możliwości ulega przeformowywaniu. Współczesne osobowości artystyczne wypowiadając się zdobywają doświadczenie owo doświadczanie staje się zasobem, staje się  warsztatem .

Należy zaznaczyć, że proces budowania wypowiedzi powinien zawierać swobodę wyboru środków. Często decyzje takie podejmuje się intuicyjnie, szczególnie gdy doświadczenie jest nowe, ale doświadczenie jednak, jak już wspomniałem tworzy nasze zasoby, z których korzystamy w praktyce twórczej. Praca takiego rodzaju wymaga strategii, niejako szkicu, który jak wiemy, jest pierwszym niczym nieskrępowanym zapisem myśli, idei, ale również zawiera w sobie propozycję, warianty rozwoju idei, który wpływa na następujące po sobie decyzje procesu twórczego. Indywidualny charakter doświadczania, przy jednoczesnym nieskrępowaniu klasycznie usankcjonowanymi stylistykami i językami wypowiedzi, skutkuje niepowtarzalnym osobistym paradygmatem sztuki, co dziś wydaje się fundamentalnym założeniem pracy twórczej artystów i artystek współczesnych.
Międzywydziałowy charakter pracowni rysunku, gdzie obecni są wszyscy studenci, studentki oraz osoby studiujące  szerokiego wachlarza specjalizacji artystycznych, daje możliwość doświadczenia różnorodnych postaw twórczych. Tak bogata w strukturze wspólnota pracowni daje poczucie interdyscyplinarnego charakteru wypowiedzi, co często niewłaściwie jest rozumiane, ponieważ to, co najistotniejsze dzieje się pomiędzy ideą i jej wizualną reprezentacją. Tak rozumiana idea rysunku w procesie dydaktycznym kładzie nacisk na rozwijanie procesu myślowego, którego niezwykle istotnym składnikiem jest wyobraźnia. Dzięki takim założeniom pracownia rysunku jest egalitarną przestrzenią twórczą dla osób studiujących na wszystkich kierunkach. Studenci, studentki oraz osoby studiujące dzięki takim możliwościom mają okazję rozwijania własnego języka wypowiadania się w sposób nieskrępowany ograniczeniami natury dyscyplinarnej. Powodowany potrzebą wyzwolenia się z usankcjonowanych przez normy akademickie dyscyplin i kierowany krytyczną postawa względem takiego stanu rzeczy, jest gwarantem przeformowywania się idei, w tym wypadku sztuki.

Rysunek

Studyjny, studium widzenia w odniesieniu do rzeczywistości widzialnej.

Anatomiczny, odnoszący się do szczegółów budowy i funkcjonowania czegoś.

Analityczny, dotyczący analizy.

Emocjonalny, dotyczący sfery uczuciowej psychiki człowieka.

Intuicyjny, odnoszący się do poznania bezpośredniego, niepoprzedzonego rozumowaniem, odnoszący się do narzucającego się przekonania, którego nie można w pełni uzasadnić.

Morfologia rysunku. Zagadnienia dotyczące budowy języka.

Rysunek jako język uniwersalny.

Co to jest rysunek ? Gdzie przebiegają granice rysunku ?

Rysunek jako konstrukcja formy idei.

Rysunek jako kompozycja przestrzenna. Instalacja rysunkowa. obiekt rysunkowy.

Języki wykładowe: 

Język polski

Wystawy końcoworoczne