Izabella Gustowska | Bezwzględne cechy podobieństwa

Bezwzględne cechy podobieństwa, reż. Izabella Gustowska, Polska 2024, 64′

Premiera filmu i spotkanie autorskie z reżyserką, Izabellą Gustowską oraz autorką zdjęć, Zuzanną Kernbach.

17.05, godz. 19.00
Sala 1 – Kinowa
Centrum Kultury Zamek

Na seans obowiązują wejściówki, do pobrania bezpłatnie w Kasie CK Zamek.
Możliwość rezerwacji miejsc pod adresem e-mail: kasa@ckzamek.pl lub numerem telefonu: 61 64 65 260 

„Bezwzględne cechy podobieństwa” to nowatorski film fabularny przedstawiający historię architektki Antoniny, która obsesyjnie dąży do zaprojektowania idealnego mostu. To utopijne marzenie ma swoje źródło w relacji głównej bohaterki z jej bliźniaczą siostrą – aktorką Melanią. Proces tworzenia przez Antoninę projektu innowacyjnego mostu intensywnie oddziałuje na siostrzane więzi. Opisywana bliźniaczość to balansowanie pomiędzy stanem euforii i miłości, a stanem bezsilności i nienawiści. Przedziwna dynamika, jakiej podlegają dwie siostry, bliźniaczo do siebie podobne, choć tak różne charakterologicznie, odnosi się do idei mostu. Te dwa bieguny, dwa ludzkie byty schodzą się i rozchodzą we wzajemnej akceptacji, w euforycznych chwilach zgody, a także niszczących współzależnościach, zazdrości i rywalizacji o siłę swoich talentów i pasji. Film stawia pytania o wolność i wyzwolenie artysty, zwracając uwagę na konsekwencje, które są następstwem tego procesu. Oniryczne impresje Antoniny, wyrażone za pomocą innowacyjnych technik filmowych oraz ożywionych dzieł sztuki, odzwierciedlają emocjonalną wrażliwość artystki, wchodząc tym samym w polemikę z twórczością samej reżyserki.

Film nie operuje konkretami dotyczącymi zagadnień konstrukcyjnych projektowanego przez Antoninę mostu. Bohaterka zarówno w życiu, jak i w pracy architektonicznej skupia się na fragmentach, przygląda się pewnym wycinkom rzeczywistości. Inspirują ją miejsca, sytuacje i przedmioty, a w nich pewna szczątkowość, pozostawione ślady. Zarówno w życiu osobistym jak i zawodowym dąży do utopii, do spełnienia autorskiej wizji. To pragnienie zaistnienia w grze jaką jest życie. Siłą napędzającą jest marzenie, by zbudować most idealny, niczym wstęga Möbiusa. Marzeniu towarzyszy jednak przeczucie, że idealnego projektu nie uda się nigdy zrealizować. To relacja młodości i dojrzałości, napięcie pomiędzy ryzykiem i doświadczeniem. To także zapis dni z życia Antoniny rozpięty pomiędzy 8 marca 2014 w cieniu katastrofy zaginionego samolotu lecącego z Kuala Lumpur do Pekinu a 17 lipca 2014 daty zestrzelenia przez separatystów rosyjskich nad Ukrainą samolotu malezyjskich linii lotniczych Boeinga 777 lotu do Kuala Lumpur. W tej pętli czasu w tej wstędze Möbiusa znalazła się właśnie Ona-Antonina.