Performance Platform Lublin 2023 

Performance Platform Lublin 2023 

22–24 czerwca 2023, codziennie od 18.00

Lublin, Galeria Labirynt

Performance Platform Lublin jest skupiony na działaniach performatywnych młodych osób artystycznych, ich potrzebie ekspresji i wymiany doświadczeń. Cała formuła festiwalu jest tworzona przez młode osoby, wspomagane jedynie przez doświadczonych tutorów i tutorki. Performans jest dziedziną sztuki, w której łatwo można zawrzeć manifest i wypowiedzieć swoje zdanie na różne tematy, do czego tytułowa “platforma” ma zachęcić. Oprócz pokazów performatywnych w trakcie festiwalu odbywają się warsztaty, projekcje filmowe oraz dyskusje. Różnorodność dróg i strategii, szerokość perspektyw i rozpiętość doświadczeń obecnych w programie Performance Platform Lublin pozwala poznać niezwykle bogaty i aktualny obraz sztuki performansu w Polsce i na świecie.

aktualizowane wydarzenie ze świeżymi informacjami: https://fb.me/e/3zvur8hA2

Lublin w 2023 roku jest Europejską Stolicą Młodzieży, chcemy, by stał się także stolicą performansu!

Performance Platform Lublin, który odbywa się w Lublinie od 2009 roku, to międzynarodowy festiwal poświęcony sztuce performansu. W tym roku postanowiliśmy otworzyć festiwal dla młodych osób artystycznych – do 30. roku życia. Wydarzenia festiwalowe będą odbywały się w Galerii Labirynt, jednym z najważniejszych miejsc w historii sztuki performansu w Polsce.

Trzy festiwalowe dni wypełnią prezentacje twórców i twórczyń, pokazy wideoperformansów, warsztaty, a także spotkania i dyskusje z uczestnikami i uczestniczkami festiwalu. Wieczorami zapraszamy na artystyczne imprezy integracyjne, by poznać się bliżej i nawiązać kontakty na przyszłość.

Festiwal nie ma żadnego tematu czy hasła przewodniego – istotna jest dla nas prezentacja postaw artystycznych. Narracje tworzą się same – w wyniku niezwykłej energii spotkania ludzi doświadczających sztuki, która dzieje się tu i teraz.

Wydarzenie będzie odbywać się w dwóch programach – LIVE i WIDEO. 

PROGRAM 

22-24.06, codziennie od 18:00 performanse, a po prezentacjach panele dyskusyjne i spotkania z osobami artystycznymi. 
24.06 na zakończenie festiwalu, po panelu dyskusyjnym odbędzie się otwarta impreza w klimacie electronic disco.

Program LIVE odbywać się będzie w przestrzeniach Galerii Labirynt, natomiast by zobaczyć program WIDEO zapraszamy do Galerii, ale także do ACK Chatka Żaka w Lublinie. 

Dostępność: Wydarzenie w przestrzeni wolnej od barier architektonicznych, na parterze. Tłumaczenia wieczornych dyskusji będą dostępne w języku angielskim, ukraińskim oraz PJM. Pokazy performansów a także wieczorna impreza 24.06 mogą być nieprzyjazne dla osób z nadwrażliwością sensoryczną na dźwięki i światła. 

Zapraszamy!

Organizator: Fundacja Sztuki Performance
Partnerzy: Galeria Labirynt, ACK Chatka Żaka w Lublinie 
Patronat: Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu 
Kontakt: perfound@gmail.com oraz w wiadomości prywatnej na naszym profilu Facebook
Organizator zapewnia sobie prawo do zmian w programie festiwalu.
Projekt zrealizowany dzięki wsparciu Miasta Lublin.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Narodowego Centrum Kultury: Kultura-Interwencje. Edycja 2023.

WSTĘP WOLNY

Osoby artystyczne:

Program LIVE: Adrianna Dąbrowska, kolektyw Przyszła Niedoszła (Alicja Paszkiel, Lena Pierga, Marta Matysiak, Paula Jędrzejczak, Asia Ogińska), Mariia Mytrofanova, Kimia Nasirian, Martyna Przybyło, Ksenia Pyza, Radio Uziemienie (Agnieszka Cieszanowska, Anna Jurgielewicz, Witek Dąbrowski, Marek Głogowski, Ania Jeglorz, Marta Łyżwińska), Barbara Stańko-Jurczyńska, Ana Szopa, Joanna Urbańska, Xiaoer Liu.

Program WIDEO: Ewa Babiarz, Klaudia Brzezińska, Angelika Czerwińska, Anastasiya Embulaeva, Maja Korczyńska, Mateusz Kowalczyk, Kalina Kazimierczak, Dawid Konopka, Iryna Loskot, Magdalena Łakoma, Olena Matoshniuk, Michał Menkarski, Mariia Mytrofanova, Aleksandra Murawska, Kimia Nasirian, Wiktor Olendzki, Kuba Stępień, Ana Szopa, Barbara Stańko-Jurczyńska, Piotr Śnieguła, Ewelina Węgiel, Adrian Woźniak, Marianna Zabawa, Zlata Ziborova, kolektyw Przyszła Niedoszła (Alicja Paszkiel, Lena Pierga, Marta Matysiak, Paula Jędrzejczak, Asia Ogińska).

Mateusz Kowalczyk, Jeszcze troche

Jeżeli chodzi o mój projekt. W 2021 w pracownii transformacji obrazu wykonałem film na którym jest zarejestrowany mój performance „Jeszcze troche”. Chciałem pokazać drogę jaki symbol życia. W którym jesteśmy przez większość czasu sami i to my musimy się z tym zmierzyć sam na sam i dążyć do realizacji swoich założeń. Video było wyświetlane na festiwalu w Lublinie, na ekranach jak i na projekcji kinowej. 

Adrian Woźniak, Witam, dziś pogoda ładnie

Okres wczesnego dzieciństwa charakteryzuje się dynamicznie przebiegającymi zmianami. Jest to też czas mocno osadzony w domu, z rodziną, która to ma wówczas największy wpływ na rozwój charakteru człowieka. Przestrzeń domowa pozwala nam na generowanie komfortów, od których z czasem ciężko odejść.

Praca Witam, dziś pogoda ładnie. opiera się o moje relacje z moimi babciami, które na wczesnym etapie swoich żyć straciły zmysł słuchu. Działanie nad tym tematem jest dla mnie także refleksją nad moim odnajdywaniem się w społeczeństwie i tym jaki wychowywanie się w takim otoczeniu miało wpływ na moje relacje z innymi. Prawie godzinny proces zapełniania przeze mnie dużego kawałka kartki kółkami i krzyżykami, wywodzi się od pewnego rodzaju gry jaką mieliśmy z jedną z moich babć, była to nasza “wersja” kółka i krzyżyk, gdzie na kartce A4 rysowaliśmy na jej całości kratkę i zapełnialiśmy ją na zmianę kółkami oraz krzyżykami. Był to pewnego rodzaju dialog, sposób komunikacji polegający w zupełności na wykonywanych przez nas gestach. Filmowi towarzyszy nagrany osobno dźwięk rytmicznego naprzemiennego rysowania kółek oraz krzyżyków, oddający rytm i dźwięczność tego niemego gestu. Ostatnią częścią pracy jest drugi film, przedstawiający nagranie wykonanej przeze mnie papierowej makiety, której ściany pokryte są zeszytową kratką. Tak jak zapełniana rytmicznie pusta kartka była dla mnie odpowiednikiem ciszy, tak zapełniona mechanicznie kartka kojarzy mi się z hałasem ale także i przestrzenią poza domową. Puste pomieszczenie makiety jest stopniowo zalewane w kompletnej ciszy. Nagranie to odwołuje się to zdarzenia z mojego wczesnego dzieciństwa, kiedy to podczas obfitych ulew wylała Wisła i dostała się do mieszkania mojej babci znajdującego się w piwnicy. Ponieważ podczas snu miała zdjęty aparat słuchowy mieszkanie zdążyło zapełnić się wodą do poziomu około pół metra, przed interwencją sąsiadów. Stoi to też w kontraście do mojego odbierania widoku wody w akompaniamencie ciszy jako pewnej reprezentacji spokoju. Sam tytuł także odnosi się do sposobu komunikacji jednej z moich babć, która straciła słuch zaraz po narodzinach, tracąc możliwość by usłyszeć kiedykolwiek zdanie w języku polskim czy jakimkolwiek innym, zdania więc takie jak to użyte przeze mnie w tytule jest naturalnym sposobem komunikowania się przez nią w formie pisemnej.