Dzięki za nic, czyli „patologiczny smutek” w walce z „samolubnym kapitalizmem” – spotkanie z Arkiem Pasożytem

Dzięki za nic, czyli „patologiczny smutek” w walce z „samolubnym kapitalizmem” – spotkanie z Arkiem Pasożytem

Pracownia Sztuki w Przestrzeni Społecznej

Budynek G UAP (ul. Mielżyńskiego 24), sala 211
środa, 22 marca 2023
godz. 17:30

Arek Pasożyt w kwietniu 2022 roku zrealizował wystawę pt. „Czarne myśli, złe rozdanie” w Galerii Sztuki Wozownia w Toruniu, będącą podsumowaniem ośmioletniego twórczego przepracowywania epizodów depresyjnych. W tym roku w lutym otworzył wystawę w Galerii BWA w Bydgoszczy pt. „Pasożycie. Od praktyki do praktyki” (wystawa trwa do 23.04). W jego „pasożytniczym” malarstwie, realizowanym w drodze recyklingu znalezionych obrazów, dominuje czerń wyrażająca m.in. depresję, lęk, smutek czy niepokój. Zaprezentowane prace są reakcją artysty na dotykające go kryzysy. Sztuka staje się terapeutycznym narzędziem walki z depresją czy też – jak to określa artysta – z okresami „patologicznego smutku”. W swoich pracach Pasożyt odnosi się do idei „samolubnego kapitalizmu”, który, idąc za krytycznymi koncepcjami Marka Fishera, doprowadza do plagi zaburzeń psychicznych.

Na spotkaniu w Pracowni Sztuki w Przestrzeni Społecznej Arek Pasożyt opowie o twórczym przepracowaniu epizodów depresyjnych. „W młodzieńczym okresie życia odnalazłem się – wyznał – w twórczości artystycznej. Im więcej pracowałem nad szeroko pojmowaną sztuką, tym mniej myślałem nad bezsensem życia. Z czasem jego sens mimowolnie zacząłem utożsamiać ze sztuką i nadal uważam tworzenie za najlepsze zajęcie spośród tych, które mam do wyboru. Podążając za krytycznymi ideami Marka Fishera można powiedzieć, że od lat 80. XX wieku postępuje proces prywatyzacji stresu i zaburzeń psychicznych, które stają się rzekomo naszą prywatną sprawą. Traktowanie tych problemów jako indywidualnej chemiczno-biologicznej reakcji jest dla kapitalizmu niezmiernie korzystne. Psychiatria i psychologia funkcjonują jako instytucjonalna podpórka neoliberalizmu, proponując chorej osobie rozwiązania, które przywrócą wadliwego pracownika czy konsumenta do pełnej społecznej funkcjonalności. Nie rozwiązuje to przyczyn. Szerzące się zaburzenia psychiczne domagają się w zasadzie wyjaśnień natury społeczno-politycznej. Innymi słowy – repolityzacji. Czuję, że wraz z wiekiem mój patologiczny smutek czy czarnowidztwo się pogłębiają, a jedyną sensowną odpowiedzią jest możliwość tworzenia i jest to moja próba działania konstruktywnego”.

Arek Pasożyt – artysta wizualny, animator, aktywista. W 2010 roku sformułował „Manifest Pasożytnictwa” przedstawiający ideę jego działań jako artysty-pasożyta. W ten sposób odniósł się krytycznie do statusu artysty w społeczeństwie. W myśl zawartych w „Manifeście” idei, Arek Pasożyt mieszkał, żył i tworzył „pasożytując” przez cztery lata w kilkunastu miastach, instytucjach oraz wszelkich miejscach związanych z kulturą. Z czasem jego działania przerodziły się w tzw. projekty żywicielskie. Od początku działań jako Pasożyt artysta malował obrazy, które z czasem stały się coraz istotniejszą częścią jego twórczości. Poza formalnym pasożytnictwem stają się próbą zabrania głosu o kondycji człowieka i świata. Bywają bezpośrednim komentarzem do aktualnej sytuacji społeczno-politycznej. Na przełomie 2017 i 2018 roku wraz z nasileniem protestów ulicznych, zaczął wychodzić z obrazami na demonstracje („Obrazy Strajkujące”). Od roku 2021 roku doktorant w AAH UMK Toruń (Szkoła Doktorska Nauk Humanistycznych, Teologicznych i Artystycznych). Więcej: www.parasite.pl

Spotkanie jest związane z realizowanym w Pracowni Sztuki w Przestrzeni Społecznej w roku akademickim 2022/.2023 tematem „Kryzys i melancholia”.

Spotkanie finansowane ze środków Wydziału Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa UAP

fot. Marek Krupecki
link do wydarzenia na fb: https://www.facebook.com/events/153366200983641/?ref=newsfeed