Budynek F, sala 51, 53 wewnętrzna
Wydział Malarstwa i Rysunku, p.o kierownika III Pracowni Malarstwa
Urodzony w 1972 roku w Poznaniu. W 1994 rozpoczął studia w PWSSP ( dzisiejsza ASP) w Poznaniu na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby. W roku 1999 obronił dyplom w zakresie grafiki warsztatowej u prof. Tadeusza Jackowskiego i rysunku u prof. Bogdana Wojtasiaka. W tym samym roku został zatrudniony na stanowisku asystenta w I Pracowni Rysunku u Prof. Jacka Strzeleckiego. W 2007 roku uzyskał stopień Doktora Sztuki.W roku 2008 współtworzył program Podyplomowego Studium Arteterapii na Uniwersytecie Medycznym w Poznaniu. W latach 2009-2011 realizował niniejszy program. W 2013 roku uzyskał stopień Doktora Habilitowanego na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, gdzie aktualnie pracuje na stanowisku profesora UAP. Swoje prace prezentuje na wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i zagranicą.
PO. KIEROWNIKA III PRACOWNI MALARSTWA NA WYDZIALE MALARSTWA I RYSUNKU
POLE ZAINTERESOWAŃ:
Działa w obszarze malarstwa, rysunku i muzyki
WYKŁADANE PRZEDMIOTY PROWADZONE PRACOWNIE
RYSUNEK/ X PRACOWNIA RYSUNKU
Od czasów, gdy w sztuce wszystko stało się możliwe, teoretycy jak Arthur Coleman Danto uznali, że sztuka przestaje być tym, czym była i jej dotychczasowy charakter zmienia się, staje się formą filozofii. Umiejętności wypowiadania nabiera się poprzez doświadczenie – forma wypowiedzi jest przecież ściśle związana z treścią. Język powinien być właściwym do wypowiedzenia danej treści. Pojęcia warsztatu i jego rozumienie zmieniło się od czasów awangardy i cały czas ze względu na nowe możliwości ulega przeformowywaniu. Współczesne osobowości artystyczne wypowiadając się zdobywają doświadczenie. Owo doświadczenie staje się zasobem, staje się warsztatem.
Należy zaznaczyć, że proces budowania wypowiedzi powinien zawierać swobodę wyboru środków. Często decyzje takie podejmuje się intuicyjnie, szczególnie gdy doświadczenie jest nowe, ale doświadczenie jednak, jak już wspomniałem tworzy nasze zasoby, z których korzystamy w praktyce twórczej. Praca takiego rodzaju wymaga strategii, niejako szkicu, który jak wiemy, jest pierwszym niczym nieskrępowanym zapisem myśli, idei, ale również zawiera w sobie propozycję, warianty rozwoju idei, który wpływa na następujące po sobie decyzje procesu twórczego. Indywidualny charakter doświadczania, przy jednoczesnym nieskrępowaniu klasycznie usankcjonowanymi stylistykami i językami wypowiedzi, skutkuje niepowtarzalnym osobistym paradygmatem sztuki, co dziś wydaje się fundamentalnym założeniem pracy twórczej artystów i artystek współczesnych.
Międzywydziałowy charakter pracowni malarstwa, gdzie obecni są wszyscy studenci, studentki oraz osoby studiujące szerokiego wachlarza specjalizacji artystycznych, daje możliwość doświadczenia różnorodnych postaw twórczych. Tak bogata w strukturze wspólnota pracowni daje poczucie interdyscyplinarnego charakteru wypowiedzi, co często niewłaściwie jest rozumiane, ponieważ to, co najistotniejsze dzieje się pomiędzy ideą i jej wizualną reprezentacją. Tak rozumiana idea sztuki w procesie dydaktycznym kładzie nacisk na rozwijanie procesu myślowego, którego niezwykle istotnym składnikiem jest wyobraźnia. Dzięki takim założeniom pracownia malarstwa jest egalitarną przestrzenią twórczą dla osób studiujących na wszystkich kierunkach. Studenci, studentki oraz osoby studiujące dzięki takim możliwościom mają okazję rozwijania własnego języka, wypowiadania się w sposób nieskrępowany ograniczeniami natury dyscyplinarnej. Powodowany potrzebą wyzwolenia się z usankcjonowanych przez normy akademickie dyscyplin i kierowany krytyczną postawą względem takiego stanu rzeczy, chciałbym stworzyć przestrzeń przeformowywania się sztuki poprzez ideę jaką jest powodowana.
Pracownia jest przestrzenią
dyskusji,
wymiany poglądów,
wymieniany wiedzy,
miejscem w jakim dokonuje się wymiana doświadczenia,
miejscem dzielenia się wrażliwością i refleksją dotyczącą oglądu świata.
1. Studium widzenia w odniesieniu do rzeczywistości widzialnej
2. Studium relacji walorowych
3. Studium koloru
4. Studium materii
5. Studium światłocienia
6. Studium relacji przestrzennych
7. Studium kompozycji
8. Zagadnienia technologii malarstwa
9. Malarstwo analityczne, dotyczące analizy.
10. Malarstwo emocjonalne, dotyczący sfery uczuciowej psychiki człowieka.
11. Malarstwo Intuicyjne, odnoszące się do poznania bezpośredniego, nie poprzedzonego rozumowaniem, odnoszące się do narzucającego się przekonania, którego nie można w pełni uzasadnić.
12. Zagadnienia dotyczące budowy języka.
13. Czym jest malarstwo? Gdzie przebiegają granice tego zagadnienia?
14. Malarstwo jako kompozycja przestrzenna. Instalacja. Obiekt.
15. Tematy z wyobraźni (wypowiedź inspirowana tematem do wyboru spośród czterech proponowanych w ciągu roku)
16. Szkicownik jako zbiór eksperymentów rysunkowych i malarskich prowadzących do kształtowania się projektów twórczych.
Maciej Przybylski was born in Poznań in 1972. In 1994 he began studies at the Faculty of Painting, Graphic Design, and Sculpture at the State Higher School of Visual Arts in Pozna (currently the University of the Arts). In 1999 he obtained a degree in printmaking and drawing under prof. Tadeusz Jackowski and prof. Bogdan Wojtasiak respectively. In the same year he took the position of an assistant at prof. Jacek Strzelecki 1st Drawing Studio. In 2007 he earned a doctoral degree in fine arts; one year later he co-created the curriculum of the Postgraduate Art therapy Studies at the Poznao University of Medical Sciences which he implemented in the years 2009–2011. In 2013 he received an academic title of assistant professor (pl. doktor habilitowany) at the University of Arts in Poznao, where he currently holds the position of profesor. He exhibits his works at solo and group shows in Poland and abroad.