kontakt:
rafal.kotwis@uap.edu.pl
dyżury:
Środa: 10.00 – 13.00
Czwartek: 10.00 – 13.00
Piątek: 10.00 – 13.00
budynek B, sala 121
Wykładane przedmioty/prowadzone pracownie:
Kierownik I PRACOWNI RZEŹBY I OTOCZENIA – STUDYJNA
TECHNIKI KOMPUTEROWE W RZEŹBIE
Biogram:
Urodził się w 1978 roku w Złotowie, W latach 1994 – 1999 r. uczęszczał do Technikum elektronicznego we Wronkach. Od 2000 do 2005 roku studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. W latach 2002 – 2005 studiował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza na wydziale Nauk Społecznych, kierunek Filozofia. W 2005 roku obronił dyplom z wyróżnieniem w zakresie rzeźby u prof. Józefa Petruka. W 2012 roku obronił tytuł doktora sztuk plastycznych.
Kierownik (PO) I Pracowni Studyjnej Rzeźby Wydziału Rzeźby Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu oraz wykładowca przedmiotu „Techniki komputerowe w rzeźbie”. Prodziekan Wydziału Rzeźby Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu.
Brał udział w ponad sześćdziesięciu wystawach w kraju i za granicą. Jego prace drukowane były w ponad piętnastu publikacjach, w tym autorskiej monografii „Ekspozytory”.
Pole zainteresowań:
We wczesnych pracach podejmował problemy estetyzacji codzienności i wyrosłego na jej gruncie mechanizmu anestetyki jako swoistej dysfunkcji kulturowej czasów obecnych. Z premedytacją wykorzystywał „predykaty” kultury masowej oraz jej stylistyki uwodzenia.
Obecnie koncentruje się na problemie immersji sztuki. Pracuję nad serią grafi-obiektów Made by Kotwis, w których łączy estetykę z funkcjonalnością. Inspiruje go wszechobecna dehumanizacja wynikająca ze zawłaszczania świata przez elektronikę, która zastępuje nam świat codzienny bądź staje się filtrem przez, który go doświadczamy.
W wolnych chwilach skupia swą uwagę na nowych technologiach związanych z grafiką i drukiem 3D. Bada nowe medium, testując możliwości jakie daje współczesnemu rzeźbiarzowi. Pracuję nad serią prac, które nazywa Kuszenie Zbrush’a.
Osiągnięcia: po doktoracie
Prezentowana praca: RDZA, realizacja multimedialna (animacja i 2 obiekty wykonane w programie 3D, pętla czasowa) przedstawia syntetyczne formy ludzkiej postaci i głowy otoczone siatką, na które nałożono teksturę zardzewiałej blachy i metalu.
Praca prezentowana w ramach V Międzynarodowego Festiwalu SYNTEZA SZTUK w Okręgowym Muzeum Sztuki w Chmielnickim na Ukrainie w 2017 roku. Festiwal poświęcony współczesnej odsłonie idei łączenia dziedzin sztuki.
Organizowany od 2013 roku przez instytucje z Bydgoszczy: Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy, Urząd Miasta, Galerię Miejską BWA, Akademię Muzyczną., Muzeum Wodociągów w partnerstwie z Uniwersytetem Artystycznym w Poznaniu oraz z Uniwersytetem Narodowym w Chmielnickim na Ukrainie.
Kurator: prof. dr hab. Wojciech Hora
Koordynator UAP: dr Łukasz Gruszczyński
Koordynator UTP: dr Piotr Grygor
Dofinansowanie: Urząd Marszałkowski Woj. Kujawsko-Pomorskiego i Urząd Miasta Bydgoszczy
Patronat medialny: TVP3 Bydgoszcz, Radio PIK
„Idea łączenia dziedzin sztuki da się obserwować od najdawniejszych czasów.
Taniec zawsze funkcjonuje z muzyką. Teatr od czasów greckich stanowiły: słowo, gest sceniczny, scenografia. Kino to kolor, zatem malarstwo, muzyka i warstwa literacka. Współczesne multimedia posługują się jakże różnymi środkami wzajemnie komplementarnymi. Rozumiemy te gatunki wypowiedzi artystycznej, traktujemy jako oczywiste i naturalne. Równolegle świetnie się mają klasyczne, niezależne dziedziny kreacji funkcjonujące samodzielnie jak malarstwo, rzeźba, grafika, poezja, literatura czy muzyka. Często twórcy operujący w tych dziedzinach, ale i odbiorcy nie dostrzegają lub lekceważą konteksty mające wpływ na czytelność przekazu, zarówno estetycznego, jak i merytorycznego jakie niesie dane dzieło. Te konteksty mają jednak kardynalne znaczenie, w jaki sposób i na ile jesteśmy w stanie odczytać przekaz jako odbiorcy i na ile potrafimy wyraźnie go formułować jako twórcy. Tych kontekstów jest wiele. Istotne są konteksty: historyczny, kulturowy, przestrzenny – w tym sąsiedztwa, materiałowy czy funkcjonalny. Tak czy inaczej określają one stan świadomości determinujący zdolność odbioru, czy też tworzenia przekazu, gdyż każde dzieło, niezależnie od tworzywa stanowi przekaz myśli wypowiedziany w jakimś języku. Znajomość tego języka i zakres tej znajomości określa fakt czy jesteśmy w stanie mówić – zapisywać, czy też czytać formy proste, bądź złożone. Drugi warunek, poza znajomością warsztatu, to intelektualna zdolność zbudowania myśli – lotnej, wysyconej treścią, przenoszącą wartość, bo cóż z tego, że znamy jakiś język, lecz nie mamy nic do powiedzenia. Wszystkie bez wyjątku dziedziny sztuki i szerzej – kreacji działają według tego schematu. Dotykamy tutaj problemu myśli zamkniętej w formę. Jeśli będziemy zdolni tę samą myśl wypowiedzieć w różnych językach – zawrzeć w różnych formach, różnych mediach – to nasza wyobraźnia i intelekt znacznie zwiększy zakres swoich możliwości. Efekt to prostsza, syntetyczna, bardziej czytelna forma, uzyskana optymalną ilością gestów i środków. Jesteśmy tutaj tuż przy definicji designu, gdzie treścią przekazu jest funkcja, a ściślej – jej realizacja. Funkcją ołówka jest pisanie, ale po ewolucji piszemy w smartfonie. Funkcją krzesła jest siedzenie. Ewolucja to wciąż krzesło, mimo różnic w materiałach i formie czy mechanizmach. Może innowacyjne myślenie doprowadzi nas do formy lewitujących spodni… Projektowanie to też kreacja – wymyślanie nowego. Narzędzia to wiedza, wyobraźnia, umiejętność czerpania inspiracji z różnych źródeł. Nauka czy natura to niewyczerpane zbiory gotowych, perfekcyjnych rozwiązań wolnych od błędów obciążających dzieła człowieka. Projektowanie to operowanie formą – czyli domeną rzeźby z całym zestawem desygnatów: proporcjami, fakturami działaniem materiału, konstrukcja wymaga wiedzy i wyobraźni inżynierskiej. Kolor to malarstwo z psychofizjologicznym jego oddziaływaniem, determinującym sposób czytania formy i tworzenia relacji z otoczeniem. Synteza sztuk zatem – to system złożonych technik, sposobów zmagania z tworzywem i materią, kolorem i środkami graficznymi i muzyką…
„Festiwal Synteza Sztuk’17 to już piąta edycja wydarzenia organizowanego przez Zakład Wzornictwa Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy, w partnerstwie z Urzędem Miasta, Galerią Miejską BWA w Bydgoszczy, Akademią Muzyczną w Bydgoszczy, Uniwersytetem Artystycznym w Poznaniu, Uniwersytetem Narodowym w Chmielnickim na Ukrainie. Prezentowane prace z różnych obszarów sztuki – od prac dyplomowych studentów Wzornictwa, poprzez obiekty projektowane przez pedagogów i dzieła z obszarów różnych sztuk autorstwa zaproszonych, uznanych artystów. To prezentacja potencjału projektowo- artystycznego jaki istnieje i jaki jest osiągalny w Bydgoszczy dzięki otwartości ludzi, instytucji. To potencjał dla przemysłu, mieszkańców i wszystkich potrzebujących piękna. Wzornictwo – projektowanie pięknych rzeczy od 10 lat jest obecne w Bydgoszczy, kształcąc tak potrzebnych w regionie specjalistów.
Tak ważne jest by Bydgoszcz o tym wiedziała.”
prof. dr hab. Wojciech Hora
Dyrektor Artystyczny Festiwalu
Synteza Sztuk 2017
http://wzornictwo.utp.edu.pl/synteza.html
http://kultura.km.ua/archives/19279
2017 – „ Litość i Trwoga”, Galeria ODA, Piotrków Trybunalski;
2018 – „ Synteza Sztuk VI”, BWA, Bydgoszcz;
2018 – „Prawdziwe historie” w Skalar Office Center, Poznań;
2018 – „Przestrzenie ziemi”, Galeria Magiel II, Wielichowo;
2018 – „25 lat Galerii w Mosinie – Rzeźba”, Galeria Miejska w Mosinie;
2018 – „Niech żyje nam”, Galeria ODA, Piotrków Trybunalski.