Pięćdziesiąty próg

Pięćdziesiąty próg 

INTERDYSCYPLINARNA PRACOWNIA DOKUMENTACJI
I OCHRONY KONSERWATORSKIEJ SZTUKI NOWOCZESNEJ
Program Pracowni realizowany jest w zakresie teorii i praktyki opieki nad sztuką nowoczesną i współczesną – zarówno w zakresie idei jak i materii sztuki. Celem Pracowni jest przedstawienie potrzeby kompleksowej opieki nad najnowszą sztuką oraz pokazanie problemów jej konserwacji i restauracji. Dlatego ze względu na interdyscyplinarny i integracyjny charakter sztuki nowoczesnej Pracownia ma charakter otwarty dla wszystkich studentów Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Od 2009 roku Pracownia przeprowadza m.in. działania profilaktyczne, prace konserwatorskie i dokumentacyjne przy obiektach Kolekcji Uniwersytetu.
Dzisiejsze problemy konserwacji sztuki współczesnej są dużo bardziej skomplikowane i złożone niż w przypadku sztuki dawnej. Dotyczą bowiem w większym zakresie spraw szeroko rozumianej opieki, adwokatury wobec prac artystycznych i ich autora, profilaktyki niż czynnej konserwacji. Dlatego też problemy związane z wystawianiem, przechowywaniem, transportem, czy wreszcie konserwacją nowoczesnych i współczesnych dzieł sztuki są wielkim wyzwaniem dla współczesnego konserwatora. Każde dzieło sztuki powinno być traktowane indywidualnie zarówno w sensie poznawczym, jak i poprzez zastosowanie odpowiednich procedur akwizycji, przygotowanie projektu kuratoryjno – konserwatorskiego oraz sporządzenie odpowiedniej dokumentacji. Jej prawidłowa forma jest nie tylko punktem wyjścia dla dalszych badań, stanowi niezbędną bazę wiedzy o danym dziele sztuki, ale – co najważniejsze – stanowi zabezpieczenie jego autentyzmu dla przyszłych pokoleń. Wychodząc z powyższych założeń, projektowanie konserwatorskie musi być zgodne z zasadami etyki konserwacji – restauracji, co oznacza, iż nie mamy prawa interpretować jej na podstawie własnych przemyśleń, wyobrażeń czy też upodobań. Konserwator – restaurator, w świetle współczesnej etyki konserwatorskiej, nie tylko ochrania i zabezpiecza dzieło sztuki przed zniszczeniem, ale również powinien wzbudzić zainteresowania dziedzictwem minionych pokoleń oraz problemami jego ochrony wśród szerokich kręgów społecznych. Na polu ochrony dziedzictwa kultury niezwykle istotne są podstawowe elementy strategii w jego utrwaleniu. Konsekwencją tych decyzji jest sporządzenie, w oparciu o decyzje tzw. projektowania konserwatorskiego, który ewoluuje od momentu jej zaistnienia po raz pierwszy.

PROJEKT KURATORYJNO – KONSERWATORSKI:
SKŁAD ZESPOŁU:
Prof. dr hab. Iwona Szmelter, dr hab. Monika Korona,
Prof. dr hab. Jacek Gramatyka, Studenci Interdyscyplinarnej Pracowni
Dokumentacji i Ochrony Konserwatorskiej Sztuki Nowoczesnej

OBIEKT MALARSKI:
Stanisław Teisseyre, Pięćdziesiąty próg z cyklu Ziemia, 1986-87, 116 x 89 cm, akryl – olej, płótno.

ZAKRES WYKONANYCH PRAC:
– dokumentacja fotograficzna obrazu przed przystąpieniem do prac
– ocena i analiza stanu zachowania całości
– opracowanie planu prac i zabiegów konserwatorskich
– czyszczenie awersu i rewersu obrazu
– zabezpieczenie powierzchni malarskiej (konsolidacja warstwy malarskiej poprzez m.in. podklejanie łusek)
– reperacja lokalna płótna: rozdarcia, wypchnięcia płótna
– uzupełnienie ubytków na powierzchni malarskiej
– założenie kitów w miejsca ubytków
– retusz powierzchni malarskiej
– położenie werniksu końcowego na lico obrazu
– dokumentacja fotograficzna obrazu po wykonanych zabiegach
Prace konserwatorskie nad obrazem Stanisława Teisseyre’a Pięćdziesiąty próg prowadzone były w roku 2010. Analiza stanu zachowania obrazu wykazała, że płótno ze względu na zły stan powierzchni malarskiej wymaga pilnych prac konserwatorskich. W pierwszej kolejności niezbędne było oczyszczenie lica i odwrocia obrazu. Następnie przystąpiono do zabezpieczenia powierzchni malarskiej obrazu. W związku z tym wykonano m.in. prace konsolidujące warstwę malarską, takie jak podklejanie łusek w miejscu uszkodzonej farby. Niezbędna okazała się również reparacja lokalna obrazu w miejscach rozdarcia i wypchnięcia tkanki powierzchni płótna. Kolejnym etapem prac było nałożenie kitu w miejsca ubytków w warstwie malarskiej oraz wykonanie retuszu na powierzchni obrazu. Końcowym etapem prac było zabezpieczenie warstwy malarskiej poprzez położenie werniksu końcowego na lico obrazu.

Dr hab. Monika M. Korona, ad.
Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny w
Poznaniu). Doktor habilitowana sztuk pięknych UAP, kuratorka cyklu wystaw Zachować dla
przyszłości, współautorka cyklu projektów filmowych Zachować dla przyszłości, publikacji
Sztuka dla nas i potomnych „Drzewo wiedzy o współczesnych artystach poznańskich –
Żywotność sztuki”. Uczestniczka wystaw indywidualnych i zbiorowych, w kraju i za granicą.
Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, fotografią, grafiką projektowo-multimedialną,
instalacjami malarskimi, zachowaniem i dokumentacją sztuki współczesnej, animacją
komputerową, filmem dokumentacyjnym.
Adiunkt w Interdyscyplinarnej Pracowni Dokumentacji i Ochrony Konserwatorskiej Sztuki
Nowoczesnej.