Przejdź do treści

Redystrybucja
EN please look below!

artyści: Joseph Beuys, Richard Demarco, Marcel Duchamp, Sławek Elsner, Amelie Laurence Fortin, Akis Giousmis, Hyslom (Itaru Kato, Fuminori Hoshino, Yuu Yoshida), Barbara Kozłowska & Zbigniew Makarewicz, Shaurya Kumar, Marti Manen, Andrzej Matuszewski, Grzegorz Myćka, Bianka Rolando, Szymon Szymankiewicz, Włodzimierz Umaniec, Barbara Urbańska, Ai Weiwei lub artyści z Jindzhen (za Ai Weiwei’em)

25.05 – 30.06.2018
wernisaż 25.05; godz. 18.00
Dom Książki
ul. Gwarna 13

Galeria Duża Scena UAP
ul. Wodna 24

czynne: pn – pt 13.00 – 19.00, sb – nd 12.00 – 19.00

www.poznanartweek.com

‘Redystrybucja’ – tytuł patronujący Poznań ART WEEK 2018 – to pojęcie, które w kontekście sztuki współczesnej znajduje wiele odniesień. Można je odnosić zarówno do pytania o mechanizmy kształtowania się wzorców kulturowych w kulturze zachodniej i światowej oraz o kierunki ich recepcji poza miejscami powstania. Można także rozpatrywać je w kontekstach różnorakich re-praktyk charakteryzujących dzisiejsze strategie artystyczne (np. zapożyczenia stylistyczne i obrazowe). Innym ciekawym kontekstem jest również refleksja nad redystrybucją w sztuce i kulturze postrzeganą z perspektywy teorii sprawiedliwości społecznej. Amerykańska profesor filozofii i teorii politycznej Nancy Fraser i niemiecki filozof oraz socjolog Axel Honneth, we wspólnie napisanej książce zatytułowanej Redystrybucja czy uznanie? Debata polityczno-filozoficzna poruszyli niezwykle ważne zagadnienie dotyczące relacji pomiędzy ekonomią i kulturą we współczesnych społeczeństwach kapitalistycznych – między działającymi w nich mechanizmami ekonomicznymi, a procesami konstruowania tożsamości. Przenosząc niektóre z postawione przez autorów pytań na grunt produkcji artystycznej można by zadać kluczowe dla współczesnej kultury pytanie o to jaka jest relacja pomiędzy redystrybucją infrastruktury sztuki (środków finansowych, zaplecza instytucjonalnego) oraz społecznym uznaniem na tym polu. Czy wszystkie wartościowe pod względem treściowym przekazy mają szansę trwale zapisać się w historii sztuki i kultury? Co decyduje o rozpoznaniu artystycznego mistrzostwa? Co czyni artystę popularnym? Czy powojenna przemiana na polu estetyki rzeczywiście sprawia, że ‘wszystko może być sztuką’, a ‘każdy człowiek artystą’? Jakie znaczenie dla konstytuowania się dzieł sztuki ma ich dystrybucja, a jaki redystrybucja? Czy szeroka redystrybucja jest równoznaczna ze społecznym uznaniem wartości dzieła sztuki? Czy wreszcie samo to dzieło może zmienić swój status i wyraz w procesie redystrybucji i czy taka ewentualna przemiana jest sprawiedliwa dla twórcy? Na te i inne pytania stara się odpowiadać wystawa główna zorganizowana w ramach Poznań ART WEEK 2018. Już w roku 1992 profesor prawa Charles Tyler w książce zatytułowanej The Politics of Recognition scharakteryzował proces uzyskiwania społecznego uznania, który pojawił się w nowoczesnych społeczeń stwach liberalnych – pozbawionych tradycyjnych hierarchii i posiadających rozchwiany system wartości. Niegdyś́ tożsamość́ jednostki jednoznacznie łączyła się̨z jej pozycjąspołeczną, podczas gdy dziś́ jest uwarunkowana kontekstowo. „Z jednej strony pojawiło się̨ uniwersalne pojęcie równej godności istot ludzkich, które zastąpiło tradycyjne pojęcie honoru ściśle wiążące się z hierarchicznym porządkiem społecznym. Z drugiej strony, za sprawąJ.J. Rousseau, narodził się ideał ‘autentyczności’, który zainicjował ‘zwrot subiektywistyczny w nowoczesnej kulturze’. ‘Autentyczność’ u Rousseau oznaczała bowiem istnienie jakiejś unikalnej wewnętrznej natury, lub też głosu wewnętrznego, którym należy byćwiernym, aby odkryć swoją prawdziwą tożsamość. Taylor nazywa to stanowisko ‘ekspresyjnym’ indywidualizmem i określa je jako jedno z dwóch źródeł nowoczesnej podmiotowości. Drugim źródłem jest przekonanie o równej i uniwersalnej godnoś ci ludzi”*. Czy jednak tak pojmowana ‘autentyczność’ jest możliwa do pogodzenia z ‘godnością’ na polu produkcji artystycznej? Jak obie te kategorie mająsię do społecznego uznania związanego z mechanizmami dystrybucji i redystrybucji przekazów? Ważniejsze niż udzielenie generalizujących, a tym samym upraszczających odpowiedzi, na wyżej postawione pytania wydaje się praktyczne przyjrzenie się konkretnym praktykom i sytuacjom, w przypadku których zostaje zakwestionowany – zamierzenie lub nie – status dzieła sztuki prezentowanego publiczności. *M. Bobako, Wstęp do książki Nancy Fraser i Axela Honnetha.Redystrybucja czy uznanie? Debata polityczno-filozoficzna, Wrocław 2005. Z punktu widzenia wystawy najważniejszym kontekstem ‘Redystrybucji’ jest jednak jej pojmowanie jako formy kreacji – nadawanie nowego sensu przejętym z innych obszarów motywom. Kreacja widziana przez pryzmat ‘redystrybucji’ staje się polem potencjalnej zmiany funkcjonowania w kulturze i społeczeństwie. Perspektywa ta łączy samą twórczość artystyczną z organizacją życia kulturalnego.

‘Redistribution’ – the theme of Poznań ART WEEK 2018 – is a term with many references to the context of contemporary art. It can refer both to the question of mechanisms of shaping cultural patterns in Western- and world culture and also to the
directions of their reception outside of their places of origin. It can also be considered in the context of various ‘re-practices’ that characterize today's artistic strategies (eg. stylistic and visual borrowings). Another interesting context is the reflection on
redistribution in art and culture from the perspective of the theory of social justice. The American professor of philosophy and political theory Nancy Fraser and the German philosopher and sociologist Axel Honneth, in a jointly written book entitled Redistribution or recognition? The political and philosophical debate raised an extremely important issue regarding the relationship between economics and culture in contemporary capitalist societies – relationship between the economic mechanisms involved in them and the processes of the construction of identity. Transferring some of the questions posed by authors into context of artistic production,
it is possible to ask the key question of contemporary culture, which is the question about the relationship between redistribution of the infrastructure of art (financial resources, institutional facilities) and social recognition in this field. Do all messages valuable in terms of content have a chance to become a part of the history of art and
culture? What determines the recognition of artistic mastery? What makes an artist popular? Does the post-war transformation in the field of aesthetics really mean that everything can be art and every human – an artist? What is the role of distribution and
redistribution in the ‘constitution’ of an artwork? Is broad redistribution a synonym of the social recognition of value of a certain work of art? Can any artwork change its status
and meaning in the process of redistribution, and is this possible change fair for the creator? These and other questions will be answered by the main exhibition of the
Poznań ART WEEK 2018 project.

  • Autor: Aleksandra Gaj
  • Opublikowano: 25.05.2018, 11:43
  • Ostatnia edycja: 18.06.2018, 11:47