made in. between | WYSTAWA

Wystawa finałowa otwartego naboru made in. between

Galeria R20
ul. Franciszka Ratajczaka 20

wernisaż | opening: 26.05.2017 godz. 18:00

wystawa czynna | exhibition open 26.05.-02.06.2017

Artyści | Artists

NganWa Ao
Jooyoung Choi
Ilsu Kaya
Jesse Klassen
Grigory Popov
Haruchika Seno

kuratorzy | curators: Mateusz Bieczyński, Piotr Grzywacz

/english below/

„Czym jest moje widmo? Co oznacza wyrażenie „widmo mojego Ja”? Czy moje inne Ja jest mną samym, czy też innym Ja, innym, który mówi Ja? Czy tez jest takim mną – które jest sobą jedynie podzielone za sprawą widma swojego sobowtóra? [1] Wpasowanie przedmiotów-dzieł, jakie znalazły się na wystawie, będącej wynikiem otwartego naboru, w jeden wspólny idiom jest ruchem o tyle karkołomnym, co koniecznym by wytyczyć pewne spektrum pojawiających się możliwości interpretacyjnych. Jakkolwiek tekst ten opowiada się przeciw interpretacji, gdyż wybrane prace nie dają się odczytywać w swobodny sposób. Niewiele ukazują, ale i dzięki temu niewiele zakrywają, nawiązując do porządku w wydającej się niewinnej dziecięcej zabawie (nie ma i jest) Fort-da, zaobserwowanej u półtorarocznego dziecka i przepisanej następnie przez cytowanego wyżej Derridę jako emanacja Nietzscheańskiego wiecznego powrotu.
[1] J. Derrida, Prawda w malarstwie, str. 436

What is „my ghost”? What does the phrase „the ghost of my other I” say? My other I, is that myself or an other I, an other I who says „I”? Or a „myself” which is itself only divided by the phantom of its double?[1] An attempt to fit objects-works that appear on this exhibition ( which are results of an open call) into one category is an arduous though necessary task, as there is a need to draw a certain spectrum of emerging interpretative possibilities. This text, however, is against any interpretation, as the works cannot be read freely. They don’t reveal much but they don’t conceal much either, referring to the order in the seemingly innocent children’s play (there is and there isn’t) called Fort-da, observed in a one-and-a-half- year-old child and later described by the above-quoted Derrida as the emanation of Nietzche’s eternal return.

[1] J. Derrida, The Truth in Painting